Dina Matus

Dina Matus (ur. 21 sierpnia 1899 w Łodzi, zm. po 1940) – polska malarka żydowskiego pochodzenia, scenografka.

Po I wojnie światowej związała się z grupą artystyczną Jung Idysz^[1]. Była autorką portretu Mojżesza Brodersona. Malowała również pejzaże i kwiaty. Przyjaźniła się z Idą Braunerówną, mieszkała z nią i wspólnie wykonywały batiki. Wystawiła trzy portrety na wystawie Stowarzyszenia Artystów i Zwolenników Sztuk Pięknych w Łodzi, zorganizowanej wiosną 1918 r., a w grudniu tego roku Autoportret. Prawdopodobnie około 1919 r. rozpoczęła studia artystyczne w Berlinie. Uprawiała grafikę (drzeworyt i linoryt).

Specjalizowała się później w scenografii, projektowała kostiumy i dekoracje, m.in. dla warszawskiego teatru żydowskiego „Azazel” i eksperymentalnego teatrzyku „Ararat” w Warszawie.

Mieszkała w Łodzi przy ul. Lipowej 20.

Po wybuchu wojny Niemcy okupując Łódź utworzyli na początku 1940 r. getto dla Żydów i w tym getcie została zamknięta. Mieszkała tam przy ul. Rybnej 2 wraz z Anną Nachumow, nauczycielką.

Nie są znane data i okoliczności śmierci oraz miejsce pochówku.

• Kempa Andrzej, Szukalak Marek Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny Żydów łódzkich oraz z Łodzią związanych. Tom III od A do Z, Łódź 2003, Oficyna Bibliofilów, s. 78, ISBN 83-87522-62-7,
• Strzałkowski J., Artyści, obrazy i zbieracze w Łodzi do 1918 roku, Łódź 1991 s. 11, 62,
• Malinowski J., Malarstwo i rzeźba Żydów polskich w XIX i XX wieku, Warszawa 2000,
• Kubaszewska H., Matus Dina [W:] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, t. 5, Warszawa 1993 s. 444-445.