Donald Young

Donald Young
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1989 ; Chicago
Wzrost	183 cm
Gra	leworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2004
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Donald Senior, Illona Young
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	38 (27 lutego 2012)
Australian Open	3R (2014)
Roland Garros	3R (2014)
Wimbledon	2R (2016, 2017)
US Open	4R (2011, 2015)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	43 (14 sierpnia 2017)
Australian Open	3R (2017)
Roland Garros	F (2017)
Wimbledon	2R (2014)
US Open	2R (2012)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Donald Young (ur. 23 lipca 1989 w Chicago) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Londynu (2012).

Życie prywatne

Donald Young jest synem Donalda Seniora i Illony. Oboje zajmują się szkoleniem tenisistów oraz są trenerami własnego syna. W młodości trenował w IMG Academy pod nadzorem Nicka Bollettieriego, który w przeszłości współpracował m.in. z Andre Agassim oraz Jimem Courierem.

Kariera tenisowa

Lata juniorskie

Pierwszy juniorski wielkoszlemowy tytuł wywalczył w styczniu 2005 roku na kortach Australian Open, eliminując m.in. Marina Čilicia, a w finale wynikiem 6:2, 6:4 Sun-Yong Kima^[1]. Dzięki temu zwycięstwu awansował jako najmłodszy (15 lat) junior na pozycję lidera rankingu singlistów.

W 2007 roku wygrał swój drugi juniorski wielkoszlemowy turniej, na Wimbledonie. W finale wygrał z Władimirem Ignaticiem 7:5, 6:1^[2].

W grze podwójnej triumfował podczas juniorskiego US Open w 2005 roku. W parze z Alexem Claytonem pokonał w meczu o tytuł Carstena Balla i Thiemo de Bakkera 7:6(3), 4:6, 7:5.

Status profesjonalny

Jako zawodowy tenisista Young w 2011 roku awansował do finału zawodów ATP World Tour w Bangkoku. Pokonał po drodze m.in. broniącego tytułu Guillermo Garcíę Lópeza oraz Gaëla Monfilsa. Pojedynek finałowy zakończył się porażką Younga 2:6, 0:6 z Andym Murrayem^[3]. W lutym 2015 roku Young doszedł do finału w Delray Beach, gdzie uległ Ivo Karloviciowi^[4]. W zawodach wielkoszlemowych w singlu najdalej doszedł do 4. rundy US Open 2011. Z dalszej gry wyeliminował Younga Andy Murray.

W lutym 2015 roku Young osiągnął finał ATP World Tour w grze podwójnej, podczas turnieju w Memphis wspólnie z Artemem Sitakiem. Finałowe spotkanie para Sitak–Young przegrała z Mariuszem Fyrstenbergiem i Santiago Gonzálezem. Razem z Santiago Gonzálezem został finalistą French Open 2017 ponosząc porażkę w decydującym meczu 6:7(5), 7:6(4), 3:6 z Ryanem Harrisonem i Michaelem Venusem^[5].

W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Uczestniczył w rywalizacji singlowej, z której odpadł w 1 rundzie pokonany przez Andreasa Seppiego^[6].

W rankingu gry pojedynczej Young najwyżej był na 38. miejscu (27 lutego 2012), a w klasyfikacji gry podwójnej na 43. pozycji (14 sierpnia 2017).

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Masters 1000
Igrzyska olimpijskie
ATP World Tour 500
ATP World Tour 250

Gra pojedyncza (0–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	2 października 2011	Bangkok	Twarda (hala)	Andy Murray	2:6, 0:6
Finalista	2.	22 lutego 2015	Delray Beach	Twarda	Ivo Karlović	3:6, 3:6

Gra podwójna (0–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	15 lutego 2015	Memphis	Twarda (hala)	Artem Sitak	Mariusz Fyrstenberg Santiago González	7:5, 6:7(1), 8–10
Finalista	2.	10 czerwca 2017	French Open, Paryż	Ceglana	Santiago González	Ryan Harrison Michael Venus	6:7(5), 7:6(4), 3:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Turniej	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	Wygrane turnieje	Bilans w turnieju
Australian Open	–	–	–	1R	–	2R	1R	2R	–	3R	2R	1R	2R	1R	–	–	0 / 9	6–9
French Open	–	–	–	1R	–	–	–	1R	–	3R	1R	1R	1R	–	–		0 / 6	2–6
Wimbledon	–	–	–	1R	–	–	1R	1R	–	1R	1R	2R	2R	–	–		0 / 7	2–7
US Open	1R	1R	3R	1R	1R	1R	4R	1R	2R	1R	4R	2R	2R	1R	–		0 / 14	11–14
Wygrane turnieje	0 / 1	0 / 1	0 / 1	0 / 4	0 / 1	0 / 2	0 / 3	0 / 4	0 / 1	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 2	0 / 0	0 / 0	0 / 36	N/A
Bilans spotkań	0–1	0–1	2–1	0–4	0–1	1–2	3–3	1–4	1–1	4–4	4–4	2–4	3–4	0–2	0–0	0–0	N/A	21–36

Przypisy

↑ Australian Open Junior Championships. collegeandjuniortennis.com. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).
↑ Young Earns Wimbledon Junior Championship. tenniskalamazoo.blogspot.com, 8 lipca 2007. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).
↑ Andy Murray beats Donald Young to win Thailand Open. bbc.co.uk, 2 października 2011. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
↑ Karlovic Denies Young, Captures Delray Beach Title. atpworldtour.com, 22 lutego 2015. [dostęp 2015-05-24]. (ang.).
↑ Grupa WirtualnaG.W. Polska Grupa WirtualnaG.W., Roland Garros: Michael Venus pisze historię Nowej Zelandii. Wspólnie z Ryanem Harrisonem zdobył tytuł w Paryżu - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-11] (pol.).
↑ Donald Young Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-14] (ang.).

Bibliografia

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).

[1] Australian Open Junior Championships. collegeandjuniortennis.com. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).

[2] Young Earns Wimbledon Junior Championship. tenniskalamazoo.blogspot.com, 8 lipca 2007. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).

[3] Andy Murray beats Donald Young to win Thailand Open. bbc.co.uk, 2 października 2011. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).

[4] Karlovic Denies Young, Captures Delray Beach Title. atpworldtour.com, 22 lutego 2015. [dostęp 2015-05-24]. (ang.).

[5] Grupa WirtualnaG.W. Polska Grupa WirtualnaG.W., Roland Garros: Michael Venus pisze historię Nowej Zelandii. Wspólnie z Ryanem Harrisonem zdobył tytuł w Paryżu - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-11] (pol.).

[6] Donald Young Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-14] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]