Doug McKay (ur. 1953)

Doug McKay

Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1953 Hamilton
Obywatelstwo	kanadyjskie
Wzrost	178 cm
Pozycja	obrońca
Uchwyt	lewy
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1973–1974 University of Guelph Gryphons 1975–1978 Cambridge Hornets 1976 → Muskegon Mohawks 1976–1977 → Syracuse Blazers 1977–1978 → Brantford Alexanders 1978–1979 Utica Mohawks 1979–1980 Dayton Gems 1980 Kalamazoo Wings
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1980–1981 SG Cortina 1981–1982 Toronto Maple Leafs (asystent) 1982–1984 Muskegon Mohawks 1985–1986 Flint Spirits 1988–1989 New Jersey Devils (asystent) 1989–1990 Binghamton Whalers 1990–1991 Peter Langhout Utrecht 1991–1992 Blackburn Blackhawks 1992–1994 Gunco Panda’s Rotterdam 1995–1996 HC Ajoie 1996–1997 Lausanne HC 1997–1998 HC Merano 1998 EHC Kloten (asystent) 1998–1999 HC Martigny 1999–2001 Boretti Tigers Amsterdam 2003–2004 Ritten Renon 2005–2006 Trenton Titans 2006–2007 SG Cortina 2007–2008 HC Bolzano 2009–2011 SG Cortina 2011–2013 HC Merano 2013–2014 Rungsted Ishockey 2016–2017 Orlik Opole 2018 Milton Keynes Lightning

Douglas B. McKay (ur. 1 sierpnia 1953 w Hamilton) – kanadyjski hokeista grający na pozycji obrońcy, trener.

Doug McKay jest synem hokeisty – Douga. Karierę sportową rozpoczął w 1973 roku w drużynie uniwersyteckiej University of Guelph Gryphons, w której grał do 1974 roku. Następnym klubem w karierze McKaya był klub ligi OHASr – Cambridge Hornets, w którym do 1978 roku rozegrał 63 mecze i zdobył 28 punktów (10 bramek, 18 asyst). W międzyczasie grał w ramach wypożyczenia w klubach lig NAHL, IHL, OHASr: Muskegon Mohawks (1976), Syracuse Blazers (1976–1977) i Brantford Alexanders (1977–1978). Następnie reprezentował barwy klubu ligi NEHL – Utica Mohawks, potem klubów ligi IHL – Dayton Gems (1979–1980) i Kalamazoo Wings, którego trenerem był jego ojciec, Doug, z którym w sezonie 1979/1980 zdobył Puchar Turnera i w którym w 1980 roku w wieku 27 lat zakończył sportową karierę.

Doug McKay po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął w 1980 roku karierę trenerską we włoskim SG Cortina, którego trenował do 1981 roku. Następnie wrócił za ocean, gdzie najpierw był asystentem Mike’a Nykoluka w klubie ligi NHL – Toronto Maple Leafs, a potem był trenerem klubów ligi IHL: Muskegon Mohawks (1982–1984) i Flint Spirits (1985–1986). W latach 1988–1989 pracował w klubie ligi NHL – New Jersey Devils, gdzie był asystentem Douga Carpentera i Jima Schoenfelda, potem został trenerem klubu ligi AHL – Binghamton Whalers, z którego odszedł po sezonie 1989/1990 z powodu braku awansu klubu do fazy play-off.

Następnie wyjechał do Holandii trenować Peter Langhout Utrecht, z którym w sezonie 1990/1991 zdobył mistrzostwo kraju. Potem wyjechał na Wyspy Brytyjskie, gdzie został trenerem Blackburn Hawks – zespołu Division One British Hockey League, z którego odszedł w trakcie sezonu 1991/1992. Potem wrócił do Holandii, gdzie w latach 1992–1994 trenował Gunco Panda’s Rotterdam, który pod wodzą McKaya kończył rozgrywki Eredivisie na półfinale. W styczniu 1995 roku został trenerem występującego w Nationalliga B – HC Ajoie, z którym najpierw spadł z ligi w sezonie 1994/1995, jednak po roku gry w niższej lidze w sezonie 1995/1996 ponownie awansował do Nationalliga B. W sezonie 1996/1997 trenował Lausanne HC występującego w Nationalliga B, a w sezonie 1997/1998 trenował włoski HC Merano. Następnie pracował w występującym w National League A – EHC Kloten, gdzie był asystentem trenera, jednak dnia 25 września 1998 roku zrezygnował z tego stanowiska, by w sezonie 1998/1999 trenować zespół Nationalliga B – HC Martigny.

Potem był trenerem klubów: holenderskiego Boretti Tigers Amsterdam (1999–2001), włoskiego Ritten Renon (2003–2004), ligi ECHL – Trenton Titans (2005–2006)^[1], włoskich SG Cortina (2006–2007), HC Bolzano (2007–2008), ponownie SG Cortina (2009–2011), HC Merano (2011–2013) oraz duńskiego Rungsted Ishockey (2013–2014).

Dnia 9 listopada 2016 roku został trenerem występującego w Polskiej Hokej Lidze Orlika Opole^[2], gdzie zastąpił na tym stanowisku swojego rodaka – Jasona Morgana. Pod wodzą McKaya zespół zakończył rozgrywki ligowe w sezonie 2016/2017 na 5. miejscu, a McKay po sezonie odszedł ze stanowiska^[3].

Od 24 sierpnia do 14 listopada 2018 roku Doug McKay prowadził klub ligi EIHL – Milton Keynes Lightning^[4][5].

Zawodnicze

• Turner Cup: 1980 z Kalamazoo Wings

Szkoleniowe

• Złoty medal mistrzostw Holandii: 1991 z Peter Langhout Utrecht
• Awans do National League B: 1996 z HC Ajoie

• Doug McKay (ur. 1953) w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Doug McKay w bazie The Internet Hockey Database (ang.)