Droga (film 1982)
Droga (tur. Yol) – turecki dramat filmowy z 1982 roku w reżyserii Yılmaza Güneya i Şerifa Görena. Pierwszy film z Turcji nagrodzony Złotą Palmą na MFF w Cannes[1]. Film był zakazany w Turcji przez kilkanaście lat. Dopiero 12 lutego 1999 roku[2], dzięki staraniom żony reżysera, Fatoş Güney, film doczekał się premiery[3]. Pokazano go również na MFF w Stambule, wraz z trzema innymi filmami Güneya[4]. TłoW czasie tworzenia filmu reżyser przebywał w więzieniu. Przekazywał jednak scenariusz i instrukcje swojemu asystentowi Şerifowi Görenowi, który kręcił film. Gdy Güney wyszedł na przepustkę, uciekł z Turcji do Francji i dalej do Szwajcarii, gdzie dokończył pracę nad dziełem[5]. FabułaAkcja dzieje się bezpośrednio po zamachu stanu z 1980 roku. Film opowiada historię pięciu więźniów, którym udzielono tygodniowej przepustki na zobaczenie się z rodzinami. Yusuf, który chciał zobaczyć się z żoną, zgubił swoją przepustkę, został zatrzymany w trakcie kontroli i nie dowiedział się o jej śmierci. Reszta dociera do swoich rodzin, jednak każdy z osadzonych musi się zmagać z różnymi problemami. Seyit dowiaduje się, że jego żona Zine pracowała w domu publicznym. Szwagier Mehmeta zginął podczas rabunku, w którym obaj brali udział. Teściowie obarczają go winą za jego śmierć i zmuszają do opowiedzenia żonie całej historii. Mevlüt chce zobaczyć się z narzeczoną, Meral, jednak jej ojciec nie pozwala im na spotkanie sam na sam. Kurd Ömer, którego brat jest przemytnikiem na granicy z Syrią, dowiaduje się, że jego wieś jest nieustannie atakowana przez tureckich żołnierzy. Po śmierci brata zostaje zmuszony do poślubienia wdowy po nim i zajmowania się jego dziećmi[6][7][8][9]. Obsada
NagrodyFilm zdobył trzy nagrody na 35. MFF w Cannes: Złotą Palmę (ex aequo z Zaginionym Costy-Gavrasa), Nagrodę FIPRESCI[12] i Wyróżnienie Specjalne Jury Ekumenicznego[13]. Był także nominowany do Złotego Globu za najlepszy film nieanglojęzyczny w 1983[14], do Cezara 1983 dla najlepszego filmu zagranicznego[15] oraz Davida di Donatello 1983 dla najlepszego filmu europejskiego[16]. Przypisy
Linki zewnętrzne |