E-pacjent

e-pacjent – osoba korzystająca ze świadczeń opieki zdrowotnej z wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych (ang. Information Communication Technology) niezależnie od tego, czy jest zdrowa czy chora^[1]. Tradycyjna, występująca na wszystkich poziomach (mikro, mezo, makro), relacja pacjent-lekarz została rozszerzona o technologię przybierając na poziomie mikro postać lekarz-technika biomedyczna-pacjent^[2]. Technologie informacyjno-komunikacyjne (ICT) usprawniają dziś biznesowo-administracyjny aspekt funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej, ale także wspomagają pracę personelu medycznego, wpływając przez to na jakość opieki zdrowotnej, a tym samym i satysfakcję pacjentów. Są zdolne do przetwarzania ogromnych ilości danych, umożliwiają konsultacje medyczne bez konieczności przemieszczania się pacjenta i lekarza. Znaczenie ICT potwierdza raport The Case for e-Health^[3]. Według niego:

przepisywanie leków bez pomocy komputera jest źródłem znaczących błędów,
Systemy Wspierania Decyzji (DSS) mogą zmniejszyć liczbę niekorzystnych zdarzeń medycznych o 55%,
wsparcie technologii ICT wydłuża odstępy czasowe między kolejnymi wizytami pacjentów,
ponad 86% pomyłek popełnianych przez lekarzy rodzinnych to błędy administracyjne w procesie leczenia polegające na zlecaniu niewłaściwych badań lub leków,
system informatyczny może zwrócić się w okresie od 3 do 4 lat, a w tym czasie zapobiega krzywdzie kilkuset pacjentów.

Zastosowanie ICT może decydować o zdobyciu przewagi konkurencyjnej. Dzięki szybkiej analizie zebranych w różnej formie danych zakłady opieki zdrowotnej mogą wprowadzać zmiany organizacyjne i zmniejszać ryzyko swojej działalności^[4]. Przykładami projektów telemedycznych realizowanych w Polsce są: "Right. Zmniejszanie ryzyka diagnozy i leczenia przez zwiększenie wiedzy i praktyki pracowników ochrony zdrowia"^[5], ogólnopolski projekt klastra e-zdrowie, Telemedycyna Wielkopolska, projekt MATCH.

Zobacz też

Przypisy

↑ R. Dudek, Chory jako klient i e-pacjent, Politicus - Pismo Koła Młodych Politologów, Wrocław 2008.
↑ K.Szewczyk, Troska, zaufanie i sprawiedliwość jako wartości ustanawiające w etyce medycznej [w:] Komunikowanie się lekarza z pacjentem, J. Barański, E. Waszyński, A. Steciwko (red.), Wydawnictwo Astrum, Wrocław 2000, s. 167.
↑ D. Silber, The Case for e-Health, European Institute of Public Administration, Belgium 2003, s. 10 i 18.
↑ Ch. Heller, Leveraging Information Technology for Quality Improvement , “Healthcare Information Management”, vol. 10 no.1, Spring 1996, s. 59.
↑ A. Zwiefka, K. Frączkowski, J. Klakočar, J. Maroszek, R. Dudek, Biznesowa prognoza dla systemu RIGHT [w:] Wybrane zagadnienia z praktyki lekarza rodzinnego, Tom 12, Redukcja ryzyka w diagnozie i leczeniu przez podnoszenie poziomu wiedzy i doświadczenia pracowników ochrony zdrowia, Wydawnictwo Continuo, Wrocław 2008.

[1] R. Dudek, Chory jako klient i e-pacjent, Politicus - Pismo Koła Młodych Politologów, Wrocław 2008.

[2] K.Szewczyk, Troska, zaufanie i sprawiedliwość jako wartości ustanawiające w etyce medycznej [w:] Komunikowanie się lekarza z pacjentem, J. Barański, E. Waszyński, A. Steciwko (red.), Wydawnictwo Astrum, Wrocław 2000, s. 167.

[3] D. Silber, The Case for e-Health, European Institute of Public Administration, Belgium 2003, s. 10 i 18.

[4] Ch. Heller, Leveraging Information Technology for Quality Improvement , “Healthcare Information Management”, vol. 10 no.1, Spring 1996, s. 59.

[5] A. Zwiefka, K. Frączkowski, J. Klakočar, J. Maroszek, R. Dudek, Biznesowa prognoza dla systemu RIGHT [w:] Wybrane zagadnienia z praktyki lekarza rodzinnego, Tom 12, Redukcja ryzyka w diagnozie i leczeniu przez podnoszenie poziomu wiedzy i doświadczenia pracowników ochrony zdrowia, Wydawnictwo Continuo, Wrocław 2008.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

E-pacjent

Zobacz też

Przypisy

Portal di Ensiklopedia Dunia