|
Eero Hirvonen (ur. 30 stycznia 1996 w Laukaa) – fiński dwuboista klasyczny, brązowy medalista mistrzostw świata juniorów.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Hirvonen pojawił się 17 grudnia 2013 roku w Soldier Hollow, gdzie w zawodach Pucharu Kontynentalnego zajął 39. miejsce w zawodach metodą Gundersena. W lutym 2014 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Val di Fiemme, gdzie był osiemnasty sprincie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Ałmaty był między innymi piętnasty w Gundersenie i czwarty w sztafecie. Najlepsze wyniki osiągnął jednak na mistrzostwach świata juniorów w Râșnovie w 2016 roku, gdzie w sztafecie zdobył złoty medal, a w Gundersenie był czwarty.
W Pucharze Świata zadebiutował 6 marca 2015 roku w Lahti, zajmując 33. miejsce w Gundersenie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył blisko rok później, 19 lutego 2016 roku w tej samej miejscowości, zajmując 25. miejsce w tej samej konkurencji. Sezon 2015/2016 zakończył na 56. pozycji w klasyfikacji generalnej. Pierwszy raz w czołowej dziesiątce zawodów Pucharu Świata znalazł się 26 listopada 2016 roku w Ruce, gdzie był czwarty w Gundersenie. Walkę o podium przegrał tam z Norwegiem Jørgenem Gråbakiem o 2,5 s. Na początku 2017 roku, 7 stycznia, podczas zawodów w Lahti po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych, zajmując drugie miejsce. Przegrał tam tylko z Niemcem Erikiem Frenzelem o 4,1 s. Było to jego jedyne podium w sezonie 2016/2017, który ukończył na ósmym miejscu w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2017/2018 pięciokrotnie stawał na podium: dwukrotnie był drugi i trzykrotnie trzeci. W klasyfikacji generalnej był tym razem szósty.
W 2017 roku wystartował na mistrzostwach świata w Lahti. Zajął tam piąte miejsce w sztafecie, siódme w sprincie drużynowym, dziewiąte indywidualnie na normalnej skoczni, a rywalizację indywidualną na dużym obiekcie zakończył na 21. pozycji. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu był szósty w sztafecie, podobnie jak w obu konkurencjach indywidualnych.
Osiągnięcia
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Wynik zwycięzcy
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 6.
|
14 lutego
|
2018
|
 Pjongczang
|
Gundersen HS109/10 km
|
24:51,4
|
+51,6
|
 Eric Frenzel
|
| 6.
|
20 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Gundersen HS140/10 km
|
23:52,5
|
+22,1
|
Johannes Rydzek
|
| 6.
|
22 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Sztafeta HS140/4x5 km[1]
|
46:09,8
|
+2:30,7
|
Niemcy
|
| 17.
|
9 lutego
|
2022
|
 Zhangjiakou
|
Gundersen HS106/10 km
|
25:07,7
|
+1:54,6
|
Vinzenz Geiger
|
| 20.
|
15 lutego
|
2022
|
Zhangjiakou
|
Gundersen HS140/10 km
|
27:13,3
|
+2:04,0
|
 Jørgen Graabak
|
| 8.
|
17 lutego
|
2022
|
Zhangjiakou
|
Sztafeta HS140/4x5 km[2]
|
50:45,1
|
+2:39,0
|
Norwegia
|
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Wynik zwycięzcy
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 9.
|
24 lutego
|
2017
|
 Lahti
|
Gundersen HS100/10 km
|
26:19,6
|
+45,1
|
Johannes Rydzek
|
| 5.
|
26 lutego
|
2017
|
Lahti
|
Sztafeta HS100/4x5 km[3]
|
47:57,3
|
+1:17,7
|
Niemcy
|
| 21.
|
1 marca
|
2017
|
Lahti
|
Gundersen HS130/10 km
|
26:41,6
|
+2:15,5
|
Johannes Rydzek
|
| 7.
|
3 marca
|
2017
|
Lahti
|
Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km[4]
|
28:45,8
|
+1:10,7
|
Niemcy
|
| 20.
|
22 lutego
|
2019
|
 Seefeld in Tirol
|
Gundersen HS130/10 km
|
23:43,0
|
+2:20,1
|
Eric Frenzel
|
| 7.
|
24 lutego
|
2019
|
Seefeld in Tirol
|
Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km[5]
|
28:29,5
|
+2:03,1
|
Niemcy
|
| DNF
|
28 lutego
|
2019
|
Seefeld in Tirol
|
Gundersen HS109/10 km
|
25:01,3
|
–
|
Jarl Magnus Riiber
|
| 5.
|
2 marca
|
2019
|
Seefeld in Tirol
|
Sztafeta HS109/4x5 km[6]
|
50:15,5
|
+1:09,6
|
Norwegia
|
| 5.
|
28 lutego
|
2021
|
Oberstdorf
|
Sztafeta HS106/4x5 km[7]
|
43:57,7
|
+2:38,7
|
Norwegia
|
| 18.
|
4 marca
|
2021
|
Oberstdorf
|
Gundersen HS137/10 km
|
23:11,1
|
+3:23,3
|
Johannes Lamparter
|
| 5.
|
6 marca
|
2021
|
Oberstdorf
|
Sprint drużynowy HS137/2x7,5 km[5]
|
29:29,7
|
+1:42,7
|
Austria
|
| 19.
|
25 lutego
|
2023
|
 Planica
|
Gundersen HS102/10 km
|
24:36,3
|
+1:38,4
|
Jarl Magnus Riiber
|
| 6.
|
26 lutego
|
2023
|
Planica
|
Sztafeta mieszana HS102/4x5 km[8]
|
37:38,2
|
+3:32,1
|
Norwegia
|
| 5.
|
1 marca
|
2023
|
Planica
|
Sztafeta HS138/4x5 km[9]
|
47:20,4
|
+2:00,9
|
Norwegia
|
| 11.
|
4 marca
|
2023
|
Planica
|
Gundersen HS138/10 km
|
23:42,6
|
+2:07,8
|
Jarl Magnus Riiber
|
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Wynik zwycięzcy
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 18.
|
1 lutego
|
2014
|
 Val di Fiemme
|
Gundersen HS106/5 km
|
13:44,2
|
+1:50,6
|
Philipp Orter
|
| 15.
|
4 lutego
|
2015
|
 Ałmaty
|
Gundersen HS100/10 km
|
25:54,2
|
+1:59,9
|
Jarl Magnus Riiber
|
| 24.
|
6 lutego
|
2015
|
Ałmaty
|
Gundersen HS100/5 km
|
12:21,8
|
+2:13,9
|
Jarl Magnus Riiber
|
| 4.
|
7 lutego
|
2015
|
Ałmaty
|
Sztafeta HS100/4x5 km[10]
|
48:41,4
|
+3:00,8
|
Austria
|
| 4.
|
23 lutego
|
2016
|
 Râșnov
|
Gundersen HS100/10 km
|
28:02,1
|
+1:08,8
|
Bernhard Flaschberger
|
| DNS
|
25 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Gundersen HS100/5 km
|
11:01,5
|
–
|
 Tomáš Portyk
|
3.
|
26 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Sztafeta HS100/4x5 km[11]
|
48:41,4
|
+2:44,5
|
Austria
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
| Nr
|
Data
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Wynik zwycięzcy
|
Pozycja
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
7 stycznia 2017
|
Lahti
|
Gundersen HS130/10 km
|
29:13,7
|
2.
|
+4,1
|
Eric Frenzel
|
| 2.
|
25 listopada 2017
|
Ruka
|
Gundersen HS142/10 km
|
24:58,6
|
2.
|
+31,7
|
 Akito Watabe
|
| 3.
|
26 listopada 2017
|
Ruka
|
Gundersen HS142/10 km
|
26:21,4
|
3.
|
+1,9
|
Johannes Rydzek
|
| 4.
|
17 grudnia 2017
|
Ramsau
|
Gundersen HS96/10 km
|
26:12,5
|
3.
|
+1,5
|
Fabian Rießle
|
| 5.
|
14 marca 2018
|
Trondheim
|
Gundersen HS140/10 km
|
24:50,0
|
3.
|
+1,8
|
Fabian Rießle
|
| 6.
|
17 marca 2018
|
Klingenthal
|
Gundersen HS140/10 km
|
24:06,6
|
2.
|
+12,2
|
Fabian Rießle
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Przypisy
- ↑ Skład drużyny: Leevi Mutru, Ilkka Herola, Eero Hirvonen, Hannu Manninen.
- ↑ Skład drużyny: Ilkka Herola, Arttu Mäkiaho, Eero Hirvonen, Perttu Reponen.
- ↑ Skład drużyny: Leevi Mutru, Eero Hirvonen, Ilkka Herola, Hannu Manninen.
- ↑ Skład drużyny: Eero Hirvonen, Ilkka Herola.
- ↑ a b Skład drużyny: Ilkka Herola, Eero Hirvonen.
- ↑ Skład drużyny: Arttu Mäkiaho, Leevi Mutru, Ilkka Herola, Eero Hirvonen.
- ↑ Skład drużyny: Otto Niittykoski, Perttu Reponen, Ilkka Herola, Eero Hirvonen.
- ↑ Skład drużyny: Eero Hirvonen, Minja Korhonen, Alva Thors, Ilkka Herola.
- ↑ Skład drużyny: Ilkka Herola, Arttu Mäkiaho, Otto Niittykoski, Eero Hirvonen.
- ↑ Skład drużyny: Marcus Torni, Leevi Mutru, Eero Hirvonen, Arttu Mäkiaho.
- ↑ Skład drużyny: Wille Karhumaa, Atte Korhonen, Mikko Hulkko, Eero Hirvonen.
- ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
- ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2019 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
- ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2021 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
- ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2022 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
- ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2023 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
- ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2024 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
Bibliografia
|
