Elena Vallortigara (2022)
|
Data i miejsce urodzenia
|
21 września 1991 Schio
|
Wzrost
|
184 cm
|
Informacje klubowe
|
Klub
|
Novatletica Citta di Schio
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Elena Vallortigara (ur. 21 września 1991 w Schio) – włoska lekkoatletka specjalizująca się w skoku wzwyż.
Pierwsze międzynarodowe sukcesy odniosła w 2007 kiedy zdobyła brązowy medal mistrzostw świata juniorów młodszych[1] oraz zwyciężyła w europejskim festiwalu młodzieży[2]. Rok później bez powodzenia startowała w juniorskich mistrzostwach globu[3]. W 2009 uplasowała się tuż za podium, zajmując czwarte miejsce, na mistrzostwach Europy juniorów[4]. Udało jej się wywalczyć brąz mistrzostw świata juniorów w Moncton (2010)[5]. Reprezentantka Włoch w meczach międzypaństwowych.
Zdobywała medale mistrzostw kraju w różnych kategoriach wiekowych tak w hali, jak i na stadionie.
Rekord życiowy: stadion – 2,02 (22 lipca 2018, Londyn); hala – 1,96 (23 lutego 2020, Ankona).
Osiągnięcia
Rok
|
Impreza
|
Miejsce
|
Lokata
|
Wynik
|
2007 |
Mistrzostwa świata juniorów młodszych |
Ostrawa |
3. miejsce |
1,81
|
Letni Olimpijski Festiwal Młodzieży Europy |
Belgrad |
1. miejsce |
1,86
|
2008 |
Mistrzostwa świata juniorów |
Bydgoszcz |
el. – 30. miejsce |
1,65
|
2009 |
Mistrzostwa Europy juniorów |
Nowy Sad |
4. miejsce |
1,87
|
2010 |
Mistrzostwa świata juniorów |
Moncton |
3. miejsce |
1,89
|
2018 |
Mistrzostwa Europy |
Berlin |
el. – 15. miejsce |
1,86
|
2019 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Glasgow |
el. – 17. miejsce |
1,89
|
Mistrzostwa świata |
Doha |
el. – 17. miejsce |
1,89
|
2021 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Toruń |
el. – 14. miejsce |
1,87
|
Igrzyska olimpijskie |
Tokio |
el. – 16. miejsce |
1,93
|
2022 |
Halowe mistrzostwa świata |
Belgrad |
6. miejsce |
1,92
|
Mistrzostwa świata |
Eugene |
3. miejsce |
2,00
|
Mistrzostwa Europy |
Monachium |
9. miejsce |
1,86
|
2023 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Stambuł |
el. – 15. miejsce |
1,82
|
2024 |
Mistrzostwa Europy |
Rzym |
el. – 15. miejsce |
1,85
|
Przypisy
Bibliografia
Flagi obok nazwisk oznaczają zwyciężczynię innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.