|
Emil Swoboda
 Emil Marian Piotr Swoboda[a] (ur. 6 listopada 1887, zm. 11 czerwca 1964) – podpułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego. ŻyciorysUrodził się 6 listopada 1887[2]. Został oficerem c. k. Obrony Krajowej. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1910. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1913 odbywał praktykę w służbie kontroli rachunkowej, pozostając oficeerem nadetatowym 18 pułku piechoty Obrony Krajowej. W listopadzie tego roku został mianowany akcesistą rachunkowym Obrony Krajowej w Intendenturze Komendy Obrony Krajowej w Przemyślu[3]. W 1918 pełnił służbę w Intendenturze Komendy Wojskowej w Przemyślu[4]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 4 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako oficer byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem stopnia porucznika[5]. W 1920 w stopniu kapitana był zastępcą szefa Intendentury Polowej[6]. 9 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora intendenta, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. W tym czasie nadal pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Polowej ND WP[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w majora intendenta ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8], a dwa lata później mianowany podpułkownikiem intendentem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[9][10]. W 1923, 1924 był kierownikiem Kierownictwa Rejonu Intendentury w Częstochowie[11][12]. W 1928 był szefem 9 Okręgowego Szefostwa Intendentury[13]. Od kwietnia 1929 do grudnia 1932 był szefem Szefostwa Intendentury w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[14]. W kwietniu 1933 ogłoszono jego przeniesienie do Kierownictwa Centrali Zaopatrzenia Intendentury na stanowisko kierownika Centrali Odbiorczej[15]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[16], a z dniem 30 czerwca 1934 tego roku przeniesiony w stan spoczynku[17]. 13 grudnia 1938 został wybrany wiceprezesem zarządu Świętojańskiej Polskiej Chrześcijańskiej Kasy Bezprocentowej „Parjan” w Warszawie, zatwierdzonej 15 października 1937[18]. Zmarł 11 czerwca 1964[19]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 196-2-8/9)[19][20]. Ordery i odznaczenia
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||
.png){kind=small}
