|
Eparchia astrachańska
Eparchia astrachańska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, wchodząca w skład metropolii astrachańskiej[1]. Obecnie (2016) jej ordynariuszem jest metropolita astrachański i kamyziacki Nikon (Fomin)[1], zaś funkcję katedry pełni sobór Opieki Matki Bożej w Astrachaniu. HistoriaEparchia została założona w 1602 poprzez wydzielenie z eparchii kazańskiej[1]. Pierwszym biskupem ordynariuszem został dotychczasowy przełożony monasteru Trójcy Świętej w Astrachaniu Teodozjusz (Charitonow)[2]. Szybki rozwój monasterów i instytucji cerkiewnych w regionie zapewniały od XVII wieku prawa do kontroli nad połowami ryb oraz przemysłem solnym[2]. W 1671 metropolita astrachański Józef został zamordowany przez zbuntowane oddziały Stieńki Razina[2]. Po okresie ekonomicznego upadku w okresie panowania Piotra I eparchia astrachańska ponownie zaczęła prowadzić działalność budowlaną (wznoszenie nowych świątyń i klasztorów) oraz misyjną w XVIII w., w miarę napływu nowych osadników w region astrachański[2]. W 1799 z terytorium eparchii astrachańskiej wydzielona została eparchia saratowska, zaś w 1829 eparchia nowoczerkaska[2]. Od 1778 w Astrachaniu mieściło się seminarium duchowne[2]. W 1875 eparchia rozpoczęła publikację swojego oficjalnego organu prasowego, Astrachanskich jeparchialnych wiedomosti[2]. W II poł. XIX wieku w eparchii mieściło się centrum działalności misyjnej prowadzonej przez Cerkiew rosyjską wśród Kałmuków, staroobrzędowców oraz mołokan[2]. Na początku XX wieku eparchia liczyła 231 cerkwi, z czego 173 parafialne[2]. Po rewolucji październikowej, w latach 1917–1919, zamknięty został sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Astrachaniu, seminarium duchowne oraz prasa eparchialna. 23 czerwca 1919 rozstrzelani zostali arcybiskup astrachański i carewski Mitrofan (Krasnopolski) oraz biskup pomocniczy Leoncjusz[2]. W 1920 władze przeprowadziły na terytorium eparchii masowe aresztowania kapłanów. Miało to miejsce natychmiast po dokonaniu przez kolejnego arcybiskupa, Anatola (Sokołowa), objazdu eparchii, w czasie którego porównywał on walkę bolszewików z Cerkwią do walki Boga i Antychrysta[2]. W czerwcu 1922 ten sam duchowny przystąpił do ruchu Żywej Cerkwi, co doprowadziło do rozłamu wśród wiernych i duchowieństwa. W końcu roku następnego wierni uznający zwierzchnictwo patriarchy Tichona dysponowali jedynie dziesięcioma cerkwiami[2]. Od 1939 do 1942 eparchia nie posiadała zwierzchnika[2]. W 1988 należała do najmniejszych jednostek administracyjnych Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, mając w swojej jurysdykcji 15 parafii[2]. Stopniowe odrodzenie życia eparchialnego nastąpiło dopiero po upadku ZSRR, w miarę odzyskiwania przez prawosławnych cerkwi przejętych w poprzednich dekadach przez państwo oraz odbudowywania obiektów całkowicie zniszczonych[2]. Do 2001 liczba parafii wzrosła do 69; eparchia dzieli się na cztery dekanaty[2]. W 1995 doszło do ponownego otwarcia pierwszego monasteru – męskiego klasztoru św. Jana Chrzciciela w Astrachaniu[2]. W 2013 z terytorium eparchii została wydzielona nowa administratura – eparchia achtubińska[3]. Biskupi astrachańscy[4]
Przypisy |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
