|
Eparchia połtawska
Eparchia połtawska – jedna z eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, z siedzibą w Połtawie. Jej obecnym ordynariuszem jest metropolita połtawski i myrhorodzki Filip (Osadczenko)[1], zaś funkcję katedry pełni sobór św. Makarego w Połtawie. Drugą katedrą jest sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Myrhorodzie[2].  Eparchia powstała w 1803 pod nazwą połtawskiej i pierjasławskiej (ze stolicą w Połtawie od 1847[3]). Według danych z 1912 eparchia liczyła 1250 cerkwi (z czego 1124 parafialne), siedem monasterów (trzy męskie i cztery żeńskie) zamieszkiwanych przez 500 mnichów i mniszek, prowadziła seminarium duchowne w Połtawie oraz cztery niższe szkoły duchowne. W instytucjach eparchii pracę duszpasterską prowadziło 1313 kapłanów. Łączna liczba prawosławnych wiernych na terytorium administratury wynosiła 2 606 899 osób[3]. Po rewolucji październikowej władze radzieckie zamknęły wszystkie monastery eparchii oraz większość prowadzonych przez nią parafii. Od 1937 działalność administratury praktycznie zamarła[3]. Częściowe odrodzenie życia religijnego w regionie miało miejsce po zajęciu Połtawy przez wojska niemieckie po ataku III Rzeszy na ZSRR. W 1942 zarząd eparchii objął biskup Beniamin (Nowicki)[3]. W pierwszych latach powojennych władze radzieckie nie wracały do polityki walki z religią. W 1945 w eparchii działało 346 cerkwi obsługiwanych przez 376 kapłanów, w tym pięciu mnichów, jednak wskutek nowej fali prześladowań prawosławnych, przypadającej na lata 60. XX wieku, w 1970 liczba czynnych świątyń spadła do 52, zaś duchownych – do 65. Taki stan rzeczy utrzymywał się do końca lat 80[3]. Według danych z 2009 w skład eparchii wchodziło 146 parafii obsługiwanych przez 166 kapłanów[2]. Nazwy eparchii
W eparchii działają dwa monastery: męski Mgarski Monaster Przemienienia Pańskiego oraz żeński monaster Podwyższenia Krzyża Świętego w Połtawie[4]. Biskupi połtawscy[5]
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
