|
Erich Hecke Erich Hecke (ur. 20 września 1887 w Buku, zm. 13 lutego 1947 w Kopenhadze[1]) – niemiecki matematyk zajmującym się głównie algebraiczną teorią liczb i formą modularną. ŻyciorysStudiował matematykę i nauki przyrodnicze najpierw na uniwersytecie we Wrocławiu, a potem w Berlinie i Göttingen. W 1910 roku doktoryzował się u Davida Hilberta pracą o funkcjach modularnych dwóch zmiennych. W roku 1912 uzyskał habilitację w Göttingen, a w 1915 roku profesurę w Bazylei. Następne przystanki w jego karierze naukowej to Göttingen i w końcu Hamburg. W czasie II wojny światowej nie krył się ze swymi poglądami antyfaszystowskimi, za co groziło mu aresztowanie. Ostatnie lata swego życia spędził w Kopenhadze, gdzie skorzystał z gościny u Haralda Bohra. Hecke przyjaźnił się m.in. z takimi naukowcami z Hamburga jak Otto Stern, Walter Baade, Wolfgang Pauli. Prowadzone w okresie międzywojennym badania doprowadziły go do wielu przełomowych odkryć w matematyce m.in. dot. związków pomiędzy formami modularnymi i kwadratowymi. Badania w tym obszarze były kontynuowane przez Carla Ludwika Siegela. Związki pomiędzy formami modularnymi a teorią liczb są obecnie w programie Langlanda centralnym obszarem badań w matematyce. Jego nazwiskiem nazwano "operatory Hecke", które wprowadził do matematyki w roku 1937. Erich Hecke jest także autorem prac z zakresu równań całkowych i kinetyczno molekularnej teorii gazów. Pozostałe po nim dzieła znajdują się obecnie w Instytucie Historii Nauk Przyrodniczych i Techniki Uniwersytetu w Hamburgu. Publikacje
Przypisy
Linki zewnętrzneKontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
