Estońskie Siły Powietrzne

Estońskie Siły Powietrzne
*Eesti Õhuvägi*
	; Symbol Estońskich sił powietrznych
Państwo	Estonia
Data sformowania	21 listopada 1918,; ponownie 16 grudnia 1991
Data rozformowania	1940
	Dane podstawowe

Estońskie Siły Powietrzne (Eesti Õhuvägi) zostały założone 21 listopada 1918 jako samodzielna formacja bojowa. Do 1930 estońskie siły powietrzne liczyły 130 samolotów. Po zaanektowaniu przez ZSRR w 1940 estońskie siły powietrzne zostały rozwiązane.

Historia

Estońskie Siły Powietrzne założone zostały 21 listopada 1918 roku na rozkaz dowódcy batalionu saperów, Voldemar Victor Riiberga, który nakazał Augustowi Roosowi utworzenie jednostki lotniczej, nieopodal Tallinna. W styczniu 1919 roku na stan jednostki trafił pierwszy samolot, był to były sowiecki dwupłatowy myśliwiec Farman HF.30. Dopiero po zakończeniu wojny estońsko-bolszewickiej nastąpił rozwój sił lotniczych tworząc kompanię lotniczą. Została ona zreformowana w pułk lotniczy z dywizjonem samolotów lądowych i morskich. Połączono jednostkę ze zgrupowaniami obrony powietrznej, w tym artylerii przeciwlotniczej^{[potrzebny przypis]}.

Do 1930 roku Estonia dysponowała ponad 130 samolotami. Włączenie kraju w skład ZSRR zakończyło wszelką wojskową działalność Estonii^[1].

20 sierpnia 1991 roku kraj ponownie odzyskał niepodległość a 16 grudnia tego samego roku Estonia reaktywowała swoje siły powietrzne, będące obecnie częścią sił NATO i biorące udział w programie Baltic Air Policing. W maju 1997 roku sformowano ich lotniczą część. W 1998 roku zakupiono samoloty PZL-104 Wilga 35a^[2]. W 2001 roku dokupiono Antonowy An-2^[3].

W skład Estońskich Sił Powietrznych wchodzą trzy jednostki organizacyjne:

Dowództwo Sił Powietrznych – podnoszenie gotowości i potencjału bojowego oraz podnoszenie umiejętności jednostek
Skrzydło Obserwacji Przestrzeni Powietrznej – utrzymanie systemu obserwacji przestrzeni powietrznej w celu wykrycia obiektów latających
Baza Lotnicza Amari –

13 kwietnia 1994 roku Dowództwo Sił Powietrznych w Tallinnie dostało prerogatywę dowodzenia siłami powietrznymi. System obserwacji przestrzeni powietrznej jest połączony z systemami wewnątrz sojuszu NATO i przekazują aktualne informacje o Połączonego Centrum Operacji Powietrznych oraz naprowadzają sojusznicze myśliwce^[4].

Większość poradzieckich baz wojskowych została zlikwidowana, z powodu ich zbywalności dla kraju. Najważniejszą bazą została Baza Lotnicza Amari, której umiejscowienie zapewniało dostęp do portu i linii kolejowych, Baza jest wyznaczona do przyjęcia sił wsparcia sojuszu i została w 2004 roku tym celu zmodernizowana przez budowę: pasa startowego, dróg kołowania i płyt postojowych, składu paliwa, ILS-u, NDB-emu, TACAN-u, hangary, dom pilota, służby ratownicze i internat. W 2007 roku wybudowano skład amunicji, stację paliw, terminal pasażerski, drogi transportowe^[5]^[6].

Wyposażenie

Samolot	Kraj pochodzenia	Typ	Wersje	W służbie^[7]	Uwagi
Aero L-39 Albatros	Czechosłowacja	samolot treningowy		2
PZL M28 Skytruck	Polska	samolot transportowy		1/2	ex-amerykańskie C-145A^[8]
An-2	ZSRR Polska	samolot wielozadaniowy		2	w trakcie wycofania ze służby
PZL-104 Wilga	Polska	samolot wielozadaniowy	Wilga 35	1
LET L-13	Czechosłowacja	szybowiec treningowy		2
Robinson R44	Stany Zjednoczone	śmigłowiec wielozadaniowy		4