François Mansart
François Mansart (ur. 23 stycznia 1598 w Paryżu, zm. 23 września 1666, tamże) – architekt francuskiego baroku. ŻyciorysPochodził ze skromnej rodziny mistrza stolarskiego. Architektury uczył się u krewnego Germaina Gaultiera, który pracował z Salomonem de Brosse. Twórczość de Brossa wywarła duży wpływ na Mansarta[1]. Mansart był perfekcjonistą i współpraca z nim nie była łatwa[1]; mówiono, że potrafi zburzyć wznoszoną budowlę i zacząć pracę od nowa. Jego indywidualny styl czerpał z baroku, z tradycji francuskich, i z klasycyzmu[1]. Wiele jego dzieł uległo przebudowie. Dzieła
Pracował między innymi dla kardynała Mazarin, dlatego około 1650 stał się celem ataków Frondy. Również król Ludwik XIV był mu mniej przychylny niż Ludwik XIII i regentka Anna Austriaczka. Jego projekty przebudowy Luwru i królewskiego mauzoleum w Saint-Denis zostały odrzucone[9]. Mimo tego wywarł wielki wpływ na architekturę, początkowo we Francji, a następnie w całej Europie. Spopularyzował on typ dachu na jego cześć nazwany mansardowym[10] oraz plan w kształcie podkowy. Bardzo popularne pałace entre cour et jardin były wzorowane na jego projekcie pałacu w Maisons-Laffitte[1]. Jules Hardouin-Mansart, architekt Ludwika XIV, był jego ciotecznym wnukiem[1]. Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba): |