|
Franciszek Kaczkowski
 Franciszek Kaczkowski (ur. 15 grudnia 1877 w Chobułtowie, zm. 10 listopada 1962 w Warszawie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego. ŻyciorysUrodził się 15 grudnia 1877 roku w Chobułtowie, w powiecie włodzimierskim ówczesnej guberni wołyńskiej, był synem lekarza Henryka i Zygmunty z Raciborskich. W latach 1891–1897 Franciszek Kaczkowski uczęszczał do prywatnego gimnazjum, a następnie zdał egzamin I-kategorii przy Jelizawetgradzkiej Szkoła Kawalerii. W lipcu 1897 roku wstąpił jako szeregowiec do 21 Pułku Dragonów Białoruskich armii carskiej. Od lutego 1905 roku brał udział w walkach na froncie rosyjsko-japońskim otrzymał awans na stopień porucznika. W lipcu 1914 roku dowództwo 6, a następnie 5 szwadronu 7 pułku huzarów i walczył z nim na froncie austriackim. W maju 1915 roku został ranny odłamkiem granatu i trafił do szpitala, w którym przebywał do listopada. W 1915 otrzymał awans na rotmistrza, w 1916 na podpułkownika, a w kolejnym 1917 roku na pułkownika. Z początkiem lutego 1918 roku w związku z demobilizacją został zwolniony z wojska. Z dniem 9 marca 1919 roku został przydzielony do Oficerskiej Szkoły Jazdy w Warszawie na stanowisko komendanta[1]. 5 czerwca 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika[2]. 20 grudnia 1919 został inspekcyjnym oficerem sztabowym jazdy DOG Grodno[3]. Od października 1920 roku do czerwca 1921 roku dowodził Grodzieńskim pułkiem ułanów[4]. 25 listopada 1921 roku został mianowany dowódcą 9 pułku strzelców konnych, który stacjonował we Włodawie, a od maja 1924 roku w Grajewie, Osowcu i Białymstoku[5][6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[7]. Pełnił także obowiązki dowódcy XI Brygady Kawalerii w Augustowie. 29 listopada 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[8]. Z dniem 31 stycznia 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku[9]. Na emeryturze mieszkał w Grajewie[10]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[11]. Po przejściu w stan spoczynku przeniósł się do Warszawy, nie brał udziału w II wojnie światowej. Po wojnie pracował jako emeryt najpierw w Bibliotece Sejmowej, a następnie jako starszy rejestrator w Kasie Cywilnej Prezydenta RP. Z pracy został zwolniony dopiero z końcem czerwca 1958 roku. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||
