|
François Quesnay
François Quesnay wym. /fʁɑ̃swa kɛnɛ/ (ur. 4 czerwca 1694 w Méré, zm. 16 grudnia 1774 w Wersalu) – francuski lekarz, teoretyk ekonomii, twórca szkoły fizjokratycznej. Urodził się w Méré niedaleko Paryża jako syn drobnego właściciela ziemskiego. Kiedy przeniósł się do stolicy, utrzymywał się z grawerstwa, jednocześnie zdobywając na kursach wiedzę z zakresu medycyny. Dzięki swym uzdolnieniom lekarskim oraz popularności wśród arystokracji w 1749 roku Quesnay został lekarzem faworyty Ludwika XV, markizy de Pompadour, a następnie przybocznym lekarzem królewskim[1][2]. Bliskość dworu królewskiego pozwoliła mu na wgląd w położenie ekonomiczne i chaos administracyjny ówczesnej Francji. Na zamówienie Diderota i d’Alamberta napisał artykuły ekonomiczne do Encyclopédie m.in. Doświadczenie (Évidence), Dzierżawcy (Les Fermiers), Zboża (Les Grains)[1][2]. Po śmierci markizy de Pompadour w roku 1764 Quesnay opuścił dwór w Wersalu i napisał Maksymy ogólne ekonomicznego rządzenia krajem rolniczym oraz wydał Tablicę ekonomiczną (Tableau économique), która stanowiła podstawę fizjokratyzmu. Praca była początkiem badań nad procesami reprodukcji i obiegu produktu społecznego. Quesnay w swojej pracy dowodził znaczenia rolnictwa dla całej gospodarki, jako że ziemia była według niego jedynym źródłem bogactwa[1][2][3]. Po ukazaniu się Tablicy ekonomicznej rozpoczęła się sława Quesnaygo i jego szkoły. Urządzał zebrania skupiające wielu myślicieli i działaczy tego okresu, tworzy centrum nowej doktryny ekonomicznej. Publikacje
Zobacz teżPrzypisy
Linki zewnętrzneKontrola autorytatywna (osoba):
|
||||||||||
