|
Front Północny (radziecki)
Front Północny (ros. Северный фронт) – jedno z wielkich operacyjno-strategicznych ugrupowań wojsk Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, w tym działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej. HistoriaFront Północny po raz pierwszy wystawiony w czasie Wojny Domowej z lat 1918-1921, rozkazem z 18.09.1918 roku. Jego wojska podzielono na dwie armie (6 armia, 7 armia). Po likwidacji zagrożenia ze strony wojsk "białych" na kierunku Piotrogrodzkim przemianowany na Front Zachodni (12.02.1919) i wysłany na Litwę i Białoruś. Ponownie utworzony 24 czerwca 1941 roku z Leningradzkiego Okręgu Wojskowego[1]. Skład: 7, 14 i 23 Armia. Rozwijał się w rejonie Leningradu i Karelii, naprzeciw armiom: niemieckiej „Norwegen” oraz fińskie: „Karelia” i „Południowo-Wschodnia”. Przez lipiec i sierpień wycofywał się pod ich naporem na linię Siestroriecka, a w Karelii na linię; Ołoniec, Pietrozawodsk. Pod koniec lipca udaremnił wojskom niemieckim zdobycie Leningradu z marszu[2]. 23 sierpnia 1941 z jego sił utworzono fronty: Karelski i Leningradzki. Dowództwo frontuDowódcy:
Szefowie sztabu:
Struktura organizacyjnaSkład 24 czerwca 1941[4]: Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||
