|
Garnizon Skwierzyna   Medal pamiątkowy 60 lecia Garnizonu Skwierzyna   Medal pamiątkowy 70 lecia Garnizonu Skwierzyna Garnizon Skwierzyna – współczesny garnizon Wojska Polskiego i United States Army; pierwotnie garnizon armii koronnej Korony Królestwa Polskiego w ramach wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a w różnych późniejszych okresach – kolejno także: armii pruskiej, Armii Księstwa Warszawskiego z armią saską i Wielką Armią, Armii Cesarstwa Niemieckiego, Reichswehry, Wehrmachtu oraz Armii Radzieckiej. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 kwietnia 2012 Garnizon Skwierzyna obejmuje swym zasięgiem miasto i Gminę Skwierzyna, miasto Gorzów Wielkopolski i powiat gorzowski, powiat strzelecko-drezdenecki oraz część powiatu międzyrzeckiego (z wyłączeniem gmin: Międzyrzecz, Pszczew i Trzciel)[1]. HistoriaRzeczpospolita Obojga Narodów
Królestwo Prus
Księstwo WarszawskieWielkie Księstwo Poznańskie
Rzesza NiemieckaPodczas działań I wojny światowej 1914–1918 stacjonował tu 2 rezerwowy batalion (2 Landwehr-Ersatz-Btl. LIR 46) 46 dolnośląskiego pułku piechoty (Landwehr-Infanterie-Regiment Nr. 46)[3]. W związku z tym, że w mieście nie było koszar jednostkę ulokowano w szkołach. Dowództwo batalionu mieściło się w ratuszu, a seminarium nauczycielskie (dzisiejszy budynek liceum) służyło jako szpital wojskowy. Batalion został rozwiązany tuż po wojnie. Około roku 1934 rozpoczęły się starania urzędników miejskich o powstanie w mieście garnizonu wojskowego. W 1935 Skwierzyna została siedzibą powiatowego wojskowego urzędu meldunkowego, którym kierował mjr Höhbaum. Wniosek o budowę koszar władze państwowe przyjęły w październiku 1937, a 21 grudnia tego roku rozpoczęto budowę, którą nadzorowała administracja garnizonowa z Frankfurt an der Oder. Na wykupionych gruntach leżących pomiędzy drogami państwowymi Küstrin, Semmritz, Althöfchen i Blesen o powierzchni 104 ha 82 a i 92 m²[2] stworzono plac ćwiczeń. W tym samym czasie koło dworca Schwerin-Stadtforst Bf oddano wojsku teren, na którym zbudowano strzelnicę. 27 września 1938 roku komenda główna wojska nakazała natychmiastowe utworzenie administracji garnizonowej w Skwierzynie. 1 listopada 1938 roku otwarto kasę garnizonową i urząd płac, którego naczelnikiem został przeniesiony z Kostrzyna płatnik sztabowy – Walter, a z administracji garnizonowej Landsberg przeniesiony został główny płatnik Buschner[2]. Rok później zakończono budowę koszar, w których od października stacjonować zaczął 1. batalion (I./Grz.Inf.Rgt.123) ze 123. pułku piechoty granicznej – Grenz-Infanterie-Regiment 123[4], a w listopadzie do koszar przybyło regularne wojsko (Stammmannschaften). W 1939 roku rozpoczęto budowę osiedla dla kadry oficerskiej garnizonu. Po wybuchu II wojny światowej w skwierzyńskich koszarach zakwaterowano zmotoryzowane jednostki wojskowe. Przy ulicy Am Stadtpark 2 (dzisiejsza ul. Parkowa) zbudowano willę dla dowódcy pułku, a dla dowódcy batalionu dom przy Landsberger Straße 24[2] (dzisiejsza ul. Gorzowska). Budowę tych budynków zakończono w 1940 roku. Polska Ludowa25 listopada 1945 roku skwierzyńskie koszary objęło Ludowe Wojsko Polskie. 9 maja 1948 roku marszałek Michał Rola-Żymierski wręczył sztandar 15. pułkowi piechoty. W okresie powojennym w Skwierzynie stacjonowały:
oraz jednostki radzieckie od 1945 do lat 70. XX wieku. III RzeczpospolitaOd czasu likwidacji w 1999 r. Garnizonu Gorzów Wielkopolski, także instytucje wojskowe nadal działające w Gorzowie Wielkopolskim zostały przyporządkowane do Garnizonu Skwierzyna. 23 października 2015 r. odbyły się uroczystości z okazji 70-lecia Garnizonu Skwierzyna, w których wzięła udział m.in. wojewoda lubuski Katarzyna Osos[7]. Jednostki rozformowane w XXI w.
Jednostki współczesne
Od stycznia 2017[9] w Skwierzynie funkcjonuje baza Armii Amerykańskiej, w której rotacyjnie stacjonują:
Przypisy
Bibliografia
Zobacz teżLinki zewnętrzne |
