|
Gesta Hungarorum Gesta Hungarorum – najstarsza zachowana do naszych czasów kronika Węgier[1] (łac. Scriptores rerum Hungaricorum v. I. B. 1937. s. 33-117). HistoriaKronika została spisana przez anonimowego notariusza ok. 1200 roku[2] w typie przyjętym wówczas na zachodzie zwanym gesta. Dzieło powstało na przełomie panowania królów węgierskich Béli III i Béli IV. Kronika sięga od czasów najdawniejszych do połowy X wieku. Gesta Hungarorum przedstawiają wywód rodowy dynastii książąt siedmiogrodzkich. Pomimo że gesta węgierskie uważane są za dzieło Anonima (Anonymus notarius Belae regis Hungariae[2], w lit. pol. Anonim Węgierski), to już w prologu jej autor Magister P. (P. dictus magister) zwraca się do swojego przyjaciela, wysokiego dostojnika kościelnego, z którym razem studiował historię trojańską z księgi De excidio Troiae Daresa Frygijczyka. Gesta Hungarorum nie są kroniką w tradycyjnym sensie, bowiem nie podają prawie żadnych dat, ani też nie przedstawiają biegu wydarzeń według jakiegoś określonego schematu chronologicznego. W XIII wieku kronikę kontynuował węgierski kronikarz Simon Kézai. Również polski kronikarz Gall Anonim zastosował typ dzieła zwany gesta. Hipotezy dotyczące tożsamości autora P. Magistra obejmują:
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne |
