W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) wzmiankowane były dwie miejscowości: Gorzyczki I i Gorzyczki II. Obie leżały w okręgu czempińskim pruskiego powiatu Kostenrejencji poznańskiej[6]. Gorzyczki I stanowiły - wraz z Gorzycami - odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas Edward Potworowski[6]. Natomiast Gorzyczki II należały do majątku Gołembin (Stary Gołębin), którego właścicielem był wówczas Melchior Szołdrski. Według spisu urzędowego z 1837 roku Gorzyczki I liczyły 217 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 24 dymy (domostwa)[6]. Z kolei Gorzyczki II liczyły 78 mieszkańców w 6 domach[6].
Pod koniec XIX wieku Gorzyczki liczyły 17 domów i 134 mieszkańców, wszyscy byli wyznania rzymskokatolickiego[7].
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gorzyczki, po jej zniesieniu w gromadzie Czempiń. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego[4]. W 2009 wieś liczyła 254 mieszkańców[2].
Zabytki
W Gorzyczkach znajduje się zabytkowy pałac z 1868, w stylu neorenesansowym, otoczony parkiem o pow. 4,2 ha z pomnikowymi drzewami[4][8][9]. Zachował się także dworek z poł. XVIII wieku[4][8].
↑ abcde
Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6. Brak numerów stron w książce