|
Gotyk brabancki Gotyk brabancki – rodzaj stylu gotyckiego w architekturze, który rozwinął się przede wszystkim w Niderlandach. Jego kolebką jest Brabancja, powstał około XIII wieku, pierwszym przykładem tego stylu jest katedra Sint-Romboutskathedraal w Mechelen (dzisiejsza Belgia). Cechy charakterystyczne stylu Gotyk brabancki nawiązywał do klasycznego gotyku francuskiego: kościoły budowane były na planie krzyża z nawami bocznymi, ambitem i wieńcem kaplic, zachowany był wyraźny podział wertykalny nawy głównej – filary, triforium i latarnia. Często triforium i okna latarni zachodziły na siebie. W zasadzie budowana była tylko jedna wieża zachodnia (wyjątki stanowią budowle w Antwerpii i Brukseli). W gotyku brabanckim stosowało się bogate zdobienia (rzeźby, posągi, wieżyczki, balkony), charakterystyczne było wykończenie okrągłych kolumn głowicą z wyrzeźbionymi liśćmi kapusty. Inną cechą tego stylu były masywne wieże przy wejściu głównym i po dwie przypory na rogach wież. Do budowy używano kamienia naturalnego. W architekturze świeckiej najczęściej stosowano gotyk brabancki przy budowie ratuszy – często mają one kształt zbliżony do wielkiego relikwiarza z wieżyczkami bocznymi i bardzo bogato zdobioną fasadą.
 Przykłady budowli w stylu gotyku brabanckiegoBudowle sakralne
Budowle świeckieRatusze w:
Bibliografia
|
