|
Grupa Polskich Legionów
Ten artykuł należy dopracować
Grupa Polskich Legionów – związek organizacyjny Legionów Polskich. Historia GrupyCesarska i królewska Komenda Grupy Polskich Legionów została utworzona na podstawie rozkazu K. Nr 4246 c. i k. Naczelnej Komendy Armii z 11 lutego 1915. 22 lutego 1915 w Piotrkowie został wydany rozkaz Nr 1 c. i k. Komendy Grupy Polskich Legionów. Rozkazem Nr 935 c. i k. Komendy Legionów Polskich z 10 września 1915 zostały określone kompetencje Komendy Grupy. Komendantowi Grupy podlegały bataliony uzupełniające, kadry i nowo powstające oddziały przed wyruszeniem w pole, warsztaty i inne zakłady uzupełniające. Komenda Grupy sprawowała nadzór nad werbunkiem i działalnością Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego oraz rozdziałem rekrutów. Do zadań Komendy Grupy należało między uzupełnianie, na żądanie Komendy LP, zapasów Legionów walczących na froncie (uzbrojenie, umundurowanie, ekwipunek) i dyscyplina na tyłach przy pomocy podporządkowanych jej komend placów. Komendant Grupy był uprawniony do prowadzenia korespondencji z c. i k. Naczelną Komendą Armii oraz c. i k. Naczelną Komendą Etapów, a także mianowania żołnierzy w podległych oddziałach do szarży aspiranta oficerskiego włącznie. W zakresie rachunkowości i zapotrzebowań Komenda Grupy podlegała kontroli ze strony Komendy LP[1]. Bataliony Uzupełniające Nr I – III zostały sformowane na podstawie rozkazu z 5 maja 1915, tymczasowo jako baony kadrowe, każdy o stanie 120 podoficerów i „słabiej wyćwiczonych ludzi z byłego batalionu uzupełniającego Galicy”. Na podstawie rozporządzenia Präs Nr 5615-II c. i k. Ministerstwa Obrony Krajowej z 13 maja 1915 zostały utworzone Stacje Zborne i Transportowe Polskich Legionów w Wiedniu, Pradze i Budapeszcie[2]. Na podstawie rozkazu Operc. K. Nr 8652 c. i k. Naczelnej Komendy Armii z 31 maja 1915 został utworzony Dom Rekonwalescentów Polskich Legionów w Kamińsku (nie. Rekonvaleszentensammelstelle der Polnische Legionen in Kamińsk)[3]. Na podstawie rozkazu K. Nr 7954 c. i k. Naczelnej Komendy Armii i rozkazu Op. Nr 273 z 3 czerwca 1915 dokonano rozdziału kompetencji pomiędzy c. i k. Komendą Legionów Polskich, c. i k. Komendą Grupy i Departamentem Wojskowym NKN. Na mocy tych rozkazów c. i k. Komenda Grupy została organem władzy c. i k. Naczelnej Komendy Armii nad Departamentem Wojskowym NKN oraz władzą legionową bezpośrednio przełożoną nad wspomnianym departamentem, III Brygadą oraz formacjami uzupełniającymi. W zakresie zwierzchnictwa nad Departamentem Wojskowych NKN c. i k. Komenda Grupy podlegała bezpośrednio c. i k. Naczelnej Komendzie Armii, natomiast jako władza legionowa podlegała c. i k. Komendzie Legionów Polskich[4]. Na podstawie rozporządzenia Präs Nr 9274-II c. i k. Ministerstwa Obrony Krajowej z 16 czerwca 1915 zostały utworzone Komendy Placu w Morawskiej Ostrawie i Krakowie[5]. Na podstawie rozporządzenia Nr 4745-z c. i k. Ministerstwa Obrony Krajowej z 20 sierpnia 1915 został zwiększony etat Stacji Zbornej i Transportowej Polskich Legionów w Wiedniu[6]. Na podstawie rozporządzenia Präs Nr 20206-II c. i k. Ministerstwa Obrony Krajowej z 15 grudnia 1915 zostały utworzone Stacje Zborne i Transportowe Polskich Legionów w Kowlu i Lublinie[7]. Na podstawie rozporządzenia Präs Nr 21208-II c. i k. Ministerstwa Obrony Krajowej z 29 grudnia 1915 po raz drugi zwiększony został etat Stacji Zbornej i Transportowej Polskich Legionów w Wiedniu[8]. 4 stycznia 1916 komendant Grupy przemianował stacje zborne i transportowe dla Legionistów polskich na personalne stacje zborne dla Legionistów polskich oraz zatwierdził powołanie nowych stacji w Lublinie i Kowlu. Od tego dnia w Generalnym Gubernatorstwie Lubelskim znajdowały się cztery stacje: w Kozienicach, Piotrkowie (filia stacji w Kozienicach), w Lublinie i w Kowlu, oraz w Białobrzegach (Gubernia Radomska) 24 stycznia 1916 w Kozienicach został utworzony Sąd Polowy przy c. i k. Komendzie Grupy Polskich Legionów. Podstawę utworzenia sądu stanowił rozkaz c. i k. Naczelnej Komendy Armii nr Op. 18604 i pismo nr 203 Komendy Legionów Polskich z 18 stycznia 1916. Do sądu zostali przydzieleni:
W lutym 1916 c. i k. Komenda Grupy Legionów Polskich na ustny rozkaz c. i k. Komendy Legionów Polskich rozpoczęła formowanie 7 pułku piechoty pod nazwą „Batalion Uzupełniający Nr IV”. 17 lutego 1916 zorganizowano 1 i 2 kompanię liczące po dwóch oficerów i 160 żołnierzy oraz 3 kompanię o stanie jednego oficera i 76 szeregowców. Kompanie 1 i 2 były już przeszkolone do służby polowej. Tego samego dnia pułkownik Zygmunt Zieliński zwrócił się z prośbą do c. i k. Komendy Legionów Polskich o wystąpienie przez nią do Naczelnej Komendy Armii „o zezwolenie do tworzenia tego pułku”. Ponadto komendant Grupy Legionów Polskich przedstawił propozycje personalne oraz uzupełnień nowego oddziału przez I i II Brygadę. Pułkownik Zieliński proponował wyznaczyć: kapitana Jakubowskiego z dniem 1 marca na komendanta I baonu, majora Albina Fleszara lub majora Tadeusza Furgalskiego na komendanta pułku oraz kapitana Henryka Pomazańskiego na komendanta III baonu. Komendant Grupy Legionów przewidywał, że II baon zostanie zorganizowany w maju 1916, a po jego przeszkoleniu pułk, w składzie dwóch batalionów, mógłby zostać użyty na froncie. Pułkownik Zieliński proponował by I baon został uzupełniony przez II Brygadę, II baon przez I Brygadę, natomiast III baon w połowie przez obie brygady[10]. 17 czerwca 1916 stacja w Kowlu została przeniesiona do Lublina. 27 lipca 1916 dotychczasowa Kompania Techniczna detaszowana w Dęblinie została przemianowana na Kompanię Etapową. Komendantem Kompanii Etapowej został por. Tadeusz Mokłowski z Komendy Placu w Kozienicach, a do pomocy zostali mu przydzieleni: ppor. Leon Jarząbkiewicz i chor. Jan Michnowicz. Z dniem 1 lutego 1917 Komenda Grupy Polskich Legionów została rozwiązana, a jej funkcje przejęła Komenda Legionów Polskich. Tego samego dnia Żandarmeria Komendy Grupy została połączona z Żandarmerią Komendy Legionów Polskich, a por. Norbert Okołowicz został wyznaczony na stanowisko komendanta Żandarmerii Polowej i referenta żandarmerii w Komendzie LP[11]. Organizacja Grupy Polskich Legionów
Oddziały nowo formowane:
Oddziały uzupełniające:
Stacje zborne i komendy placów:
Zakłady zaopatrujące:
Zakłady sanitarne:
Obsada personalna Komendy Grupy Polskich Legionów
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
