Gubernia saratowska
Gubernia saratowska (ros. Саратовская губерния) – jednostka administracyjna Imperium Rosyjskiego i RFSRR w południowej Rosji (na Powołżu), utworzona ukazem Pawła I 5 marca?/16 marca 1797. Stolicą guberni był Saratow. Zlikwidowana w 1928. Gubernia była położona pomiędzy 48°27′ a 53°20′ szerokości geograficznej północnej i 52°32 a 48°22′ długości geograficznej wschodniej. Graniczyła od północy z gubernią penzeńską i symbirską, na wschodzie z gubernią samarską, od której oddzielała ją Wołga, na południu z gubernią astrachańską i Obwodem Wojska Dońskiego, na zachodzie z gubernią woroneską i tambowską. Specyfiką guberni było zwarte osadnictwo wiejskie Niemców, osiedlonych przez Katarzynę II pomiędzy Kamyszynem a Saratowem. DemografiaPowierzchnia guberni wynosiła w 1905 – 84 491 km², ludność, według spisu powszechnego 1897 – 2 405 829 osób – Rosjan (76,7%), Niemców (6,9%), Ukraińców (6,2%), Mordwinów (5,1%) i Tatarów (3,9%). Ludność guberni według narodowości w ujezdach 1897[1]
Gubernia w początkach XX wieku była podzielona na 10 ujezdów. W latach 1903–1906 gubernatorem guberni saratowskiej był Piotr Stołypin. Gubernia została zlikwidowana 21 maja 1928 decyzją WCIK ZSRR Od 1936 na terytorium guberni istnieje obwód saratowski RFSRR, a obecnie Federacji Rosyjskiej. Zobacz teżPrzypisyBibliografia
Encyklopedie internetowe (gubernia):
|