Głos Korei (kor. 조선의 소리, transkrypcja McCune’a-Reischauera: Chosŏn-ŭi Sori, ang. Voice of Korea) – północnokoreańska stacja radiowa uruchomiona 14 października 1945, do 2002 znana pod nazwą „Radio Pyongyang”. Można odbierać ją niemal na całym świecie.

„Głos Korei” ma charakter międzynarodowy, jest dostępny w następujących językach:

Transmisja radia została rozpoczęta mową zwycięstwa Kim Ir Sena, którą wygłosił, gdy wrócił do Pjongjangu pod koniec II wojny światowej.

„Głos Korei” transmitowany jest na falach krótkich, oraz średnich, które umożliwiają odbiór radia sąsiednim krajom. Większość audycji nadawana jest z sieci krótkofalowych nadajników Kujang, która znajduje się w odległości ok. 25 km od powiatu Kujang. Dzięki sieci nadajników Kujang stacja radiowa osiąga bardzo dobrą propagację, co umożliwia odbiór „Głosu Korei” niemal na całym świecie^[1].

W 2006 roku „Głos Korei” zaczął nadawać na częstotliwości tej samej, co radiostacja numeryczna Lincolnshire Poacher, co skutkowało odbiorem obu stacji naraz^[2]. Problem ten zakończył się w 2008 roku, kiedy to stacja Lincolnshire Poacher została zlikwidowana.

Po zmianie czasu na KST dnia 5 maja 2018 roku „Głos Korei” zaczął nadawać na częstotliwości 11710 kHz – tej samej, co CNR 1, co skutkowało odbiorem obu stacji naraz^[3].

Program „Głosu Korei” rozpoczyna się od kilkakrotnie odtworzonego ciągu pierwszych dźwięków z Pieśni o generale Kim Ir Senie, przeplatanego z wizytówką stacji (w języku polskim brzmi ona: Oto „Głos Korei”!), po czym nadawany jest hymn Korei Północnej, Pieśń o generale Kim Ir Senie oraz Pieśń o generale Kim Dzong Ilu. Następnie stacja emituje biuletyn informacyjny Koreańskiej Centralnej Agencji Prasowej. Najważniejsze miejsce zajmują w nim informacje na temat wodzów Korei Północnej. Pozostałe programy przeważnie odnoszą się do tematyki życia i osiągnięć przywódców oraz kultury i muzyki koreańskiej.

• Koreańska Centralna Telewizja

• Serwis internetowy „Głosu Korei”
• Nagrania archiwalne „Głosu Korei”