HMS C25

HMS C25

Historia
Stocznia	Vickers, Barrow-in-Furness
Położenie stępki	27 lutego 1908
Wodowanie	10 marca 1909
Royal Navy
Wejście do służby	28 maja 1909
Wycofanie ze służby	5 grudnia 1921
Los okrętu	sprzedany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	295 ton (wynurzony), 320 ton (zanurzony)
Długość	43,64 metra
Zanurzenie	4,11 metra
Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość	13 węzłów na powierzchni 8 węzłów zanurzony
Zasięg	3700 km przy 7 węzłach
Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga	16

HMS C25 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1908–1909 w Zakładach Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 28 maja 1909 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy.

W 1914 roku C25 stacjonował w Leith przydzielony do Siódmej Flotylli Okrętów Podwodnych (7th Submarine Flotilla) pod dowództwem Henry’ego G. Higginsa^[1].

Po włączeniu się Wielkiej Brytanii do I wojny światowej, jednostka patrolowała akweny Morza Północnego w obszarach pomiędzy Dover a wybrzeżami Holandii. 6 lipca 1918 roku w odległości około 24 km od Orford Ness jednostka została zaatakowana na powierzchni przez grupę niemieckich wodnosamolotów z Seefliegerstation Flandern I w Zeebrugge, dowodzoną przez Friedricha Christiansen. Jednostka została ostrzelana i zbombardowana, w wyniku czego zginął jej kapitan David Courtenay Bell, oraz pięciu marynarzy. Okręt został poważnie uszkodzony i odholowany do portu przez przybyły z pomocą niszczyciel HMS Lurcher^[2].

5 grudnia 1921 roku okręt został sprzedany.

• Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 36. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).

• Okręty podwodne typu C. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk]
• Martime Quest - HMS C-25 Roll of Honour
• WILLIAM BARGE OF TEIGNMOUTH, Devon Heritage