|
HMS Loch Shin
HMS Loch Shin – brytyjska, a następnie nowozelandzka fregata z okresu II wojny światowej, jedna z trzydziestu zbudowanych jednostek typu Loch. Okręt został zwodowany 23 lutego 1944 roku w stoczni Swan Hunter w Wallsend, a w skład Royal Navy został wcielony w październiku 1944 roku. W lutym 1945 roku jednostka uczestniczyła w zatopieniu niemieckiego okrętu podwodnego U-1014, a po zakończeniu wojny w Operacji Deadlight. W 1948 roku fregata została pozyskana przez Royal New Zealand Navy pod nazwą HMNZS „Taupo” (F421). Okręt wziął udział w wojnie koreańskiej, po czym wycofano go z czynnej służby w 1952 roku i odstawiono do rezerwy. Został sprzedany w 1961 roku i złomowany w roku następnym. Projekt i budowaProjekt okrętu był ulepszoną i tańszą wersją fregat typu River, budowanych masowo z okresie II wojny światowej[1][2]. Nowością, znacznie skracającą czas budowy okrętów, było przejście na sekcyjną metodę montażu kadłubów fregat, spawanych z gotowych elementów produkowanych w zakładach śródlądowych[2]. Z zamówionych 110 jednostek typu Loch ukończono 30, kolejne 26 natomiast zbudowano jako fregaty przeciwlotnicze (typu Bay), a budowa 54 jednostek została anulowana[2]. HMS[a] „Loch Shin” zbudowany został w stoczni Swan Hunter w Wallsend (numer stoczniowy 4808)[2][3]. Okręt został zamówiony 15 lutego 1943 roku, jego stępkę położono 6 września 1943 roku, a zwodowany został 23 lutego 1944 roku[3][4]. Fregata otrzymała numer taktyczny K421[2][3]. Nazwa jednostki pochodzi od szkockiego jeziora[3]. Dane taktyczno-techniczneOkręt był dużą fregatą, przeznaczoną głównie do zwalczania okrętów podwodnych[1][2]. Długość całkowita wynosiła 93,6 metra (87,2 metra między pionami), szerokość 11,8 metra i zanurzenie maksymalne 3,8 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 1435 ton, a pełna 2260 ton[1][5]. Okręt napędzany był przez dwie czterocylindrowe pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM, do których parę dostarczały dwa kotły Admiralicji[1][4]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 19,5 węzła[4][6]. Okręt zabierał zapas 724 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 7000 Mm przy prędkości 15 węzłów[1][7]. Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z umieszczonego na dziobie pojedynczego działa kalibru 102 mm (4 cale) QF HA L/45[1][7]. Silne było uzbrojenie przeciwlotnicze, na które składało się poczwórnie sprzężone działko Vickers kalibru 40 mm QF L/39 („pom-pom”) oraz 10 działek automatycznych Oerlikon kalibru 20 mm L/70 (cztery podwójne i dwa pojedyncze)[2][7]. Broń ZOP stanowiły dwa potrójne miotacze Squid kal. 305 mm oraz dwa miotacze i jedna zrzutnia bomb głębinowych (z łącznym zapasem 15 bg)[1][7]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary Typ 277 i 291 oraz sonary[2][7]. Załoga okrętu składała się z 114 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4]. SłużbaRoyal NavyW październiku 1944 roku okręt rozpoczął próby morskie, a jego pierwszym dowódcą został kmdr ppor. A.L. Turner[3]. Jednostka została wcielona do służby w Royal Navy 10 października 1944 roku[3]. W listopadzie HMS „Loch Shin” wszedł w skład 18. Grupy Eskortowej, pełniącej służbę konwojową na obszarze Western Approaches[3]. 4 lutego 1945 roku jednostka uczestniczyła (wraz z fregatami HHMS „Loch Scavaig”, „Nyasaland” i „Papua”) w skutecznym ataku na niemiecki okręt podwodny U-1014, który został zatopiony wraz z całą załogą na pozycji 55°17′N 6°44′W/55,283333 -6,733333[3][8]. 6 marca nowym dowódcą okrętu został kmdr ppor. P.F. Broadhead, zmieniony 21 listopada tego roku przez kmdr. ppor. S.H. Lamparda[3]. Jednostka uczestniczyła w Operacji Deadlight, topiąc między grudniem 1945 roku a lutym 1946 roku U-294, U-1010, U-901 i U-975[3]. Od marca do sierpnia 1946 roku fregata była remontowana w Rosyth, a 13 listopada jej dowództwo objął kpt. mar. I.N. Mayfield[3]. W lipcu 1947 roku okręt przesunięto do rezerwy[3]. Royal New Zealand NavyW 1948 roku fregata została zakupiona przez Nową Zelandię za kwotę 228 350 £ (wliczając w to koszt remontu przeprowadzonego w HM Dockyard w Chatham)[3]. 3 września 1948 roku okręt przyjęto w skład Royal New Zealand Navy pod nazwą HMNZS[b] „Taupo” (numer taktyczny F421)[3][7]. Pierwszym nowozelandzkim dowódcą jednostki został kmdr por. L.P. Bourke[3]. W październiku 1948 roku okręt wyruszył w rejs do nowej ojczyzny (przez Maltę, Aden, Trincomalee i Singapur), którą osiągnął w styczniu 1949 roku, dopływając do Auckland[3]. „Taupo” został wcielony do 11. Dywizjonu Fregat RNZN[3][4]. Od czerwca do października 1950 roku okręt służył na Morzu Śródziemnym, po czym powrócił na Pacyfik[3]. W październiku 1951 roku jednostka została przydzielona do sił ONZ podczas wojny koreańskiej[3]. We wrześniu 1952 roku „Taupo” zakończył swój udział w wojnie, przebywając w morzu 311 dni, pokonując w tym czasie dystans 53 000 Mm i wystrzeliwując 16 044 sztuk amunicji[3]. Okręt trafił do rezerwy w listopadzie 1952 roku i przebywał w niej aż do 15 grudnia 1961 roku, kiedy został sprzedany[3][7]. Jednostka została złomowana w Hongkongu w 1962 roku[3]. UwagiPrzypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
