Wieś powstała najprawdopodobniej w czasach przynależności tychże terenów do Rusi[6].
Habkowce lokowane były przez Balów z Hoczew na prawie wołoskim w latach 1551–1600 (a dokładniej w latach 1577–1589[6]). Z lokacją związany był obowiązek spoczywający na kniaziu, aby w razie potrzeby stawił się zbrojnie z dwoma lub trzema ludźmi. W zamian kniaź otrzymał z tytułu lokacji 2 łany gruntu[6].
W roku 1833 wybudowano na okolicznym pagórku (w otoczeniu kilkusetletnich lip) drewnianą cerkiew[6].
Współczesność
W 1921 roku Habkowce liczyły 26 domów oraz 142 mieszkańców, gdzie wszyscy byli wyznania greckokatolickiego[6].
Po II wojnie światowej Habkowce zostały doszczętnie zniszczone i wysiedlone. Ponowne zasiedlenie tych terenów nastąpiło w latach 60., wówczas powstało tam kilka domów[6].
↑Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ abcdefSłownik miejscowości, [w:] WojciechW.KrukarWojciechW. i inni, Bieszczady: przewodnik dla prawdziwego turysty, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2021, s. 278, ISBN 978-83-8122-038-5(pol.).
↑Tomasz Figlus, Villae iuris valachici. Z problematyki rozwoju osadnictwa wołoskiego w Polsce na przykładzie ziemi sanockiej, w: Studia z Geografii Politycznej i Historycznej tom 5 (2016), s. 31.
