Hans Henkemans

Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1913 Haga
Pochodzenie	holenderskie
Data i miejsce śmierci	29 grudnia 1995 Nieuwegein
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pianista, psychiatra
Multimedia w Wikimedia Commons

Hans Henkemans (ur. 23 grudnia 1913 w Hadze^[1][2][3], zm. 29 grudnia 1995 w Nieuwegein^[3]) – holenderski kompozytor i pianista oraz lekarz psychiatra.

W latach 1926–1931 uczył się gry na fortepianie i kompozycji u Bernharda van den Sigtenhorst-Meyera^[1][2]. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Utrechcie (1933–1938), jednocześnie pobierając lekcje kompozycji u Willema Pijpera^[1][2]. W 1936 roku zdobył nagrodę Związku Kompozytorów Holenderskich (Genootschap van Nederlandsche Componisten) za II Koncert fortepianowy^[1]. Za swoje kompozycje wielokrotnie otrzymywał najwyższe holenderskie nagrody państwowe^[1]. Jako pianista zasłynął jako wykonawca utworów W.A. Mozarta i Claude’a Debussy’ego^[1]. Pisał kadencje do koncertów fortepianowych Mozarta^[1], dokonał też orkiestracji dwóch zeszytów Preludiów Debussy’ego (1970, 1972)^[1][3].

Po 1969 roku wycofał się z działalności koncertowej, poświęcając się przede wszystkim pracy w zawodzie psychiatry^[1][2][3]. W 1981 roku obronił doktorat z medycyny na Uniwersytecie Amsterdamskim^[2].

W pierwszym okresie swoim twórczości, trwającym do lat 60. XX wieku, tworzył w idiomie neoklasycznym^[1]. Utwory z tego okresu cechując się bogatą inwencją tematyczną, polifonicznymi i sonatowymi formami opartymi na harmonice tonalnej oraz częstym wykorzystywaniem idei koncertowej^[1]. W okresie późniejszym stopniowo odszedł od myślenia tematycznego i form koncertowych, tworzył głównie dzieła wokalno-instrumentalne, w których wykorzystywał nowsze techniki kompozytorskie i podjął próby szukania własnych rozwiązań dźwiękowych^[1].

Międzynarodowy rozgłos zdobyła sobie jego Passacaglia i gigue na fortepian i orkiestrę, wykonana po raz pierwszy w 1945 roku przez Koninklijk Concertgebouworkest pod batutą Eduarda van Beinuma z Henkemansem jako solistą, która do 1950 roku doczekała się ponad 50 wykonań w różnych krajach europejskich^[1].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][2])