Helen Gray Cone

Helen Gray Cone (ur. 8 marca 1859 w Nowym Jorku^[1], zm. 31 stycznia 1934^[1]) – poetka amerykańska^[2].

Jej rodzicami byli John Carpenter Cone i Julia Gray^[1]. Uczęszczała do Normal College of New York City (obecnie Hunter College), gdzie trafiła w wieku 14 lat^[1]. Naukę ukończyła w 1876^[1][3]. W trzynaście lat później otrzymała czasowe zastępstwo za Mary Willard, nauczycielkę historii i literatury, która sama zaproponowała ją na to stanowisko^[1]. W 1899 została pierwszą kobietą-profesorem w Normal College^[3], a następnie dziekanem English Department^[1]. Wykłady na temat twórczości Williama Szekspira i romantyków zjednały jej ogólny szacunek. W 1908 uzyskała stopień Master of Humane Letters na Uniwersytecie w Nowym Jorku^[1]. W 1920, z okazji jubileuszu Hunter College otrzymała doktorat honorowy w zakresie literatury^[1]. W 1926 przeszła na emeryturę, nadal jednak była aktywna w Helen Gray Cone Fellowship, towarzystwie naukowym założonym na jej cześć^[1]. Helen Gray Cone nigdy nie wyszła za mąż i nie założyła rodziny^[1].

Poetka wydała pięć tomików wierszy: Oberon and Puck: Verses Grave and Gay (1885), The Ride to the Lady, and Other Poems (1891), Soldiers of the Light (1911)^[3], A Chant of Love for England, and Other Poems (1915)^[3] i The Coat without a Seam, and Other Poems (1919). W 1930 ukazał się stanowiący wybór z jej twórczości tom Harvest Home. Do najbardziej znanych jej wierszy należy utwór A Chant of Love for England. Z niego pochodzą często cytowane wersy:

Bind her, grind her, burn her with fire,

Cast her ashes into the sea,—

She shall escape, she shall aspire,

She shall arise to make men free:

She shall arise in a sacred scorn,

Lighting the lives that are yet unborn;

Spirit supernal, Splendour eternal,

ENGLAND^[4]!

Wśród dzieł autorki znalazły się cykle Sonnets of the Great Peace^[5], Moods of War^[5] i The Quiet Days^[5]. Jeden ze swoich utworów poetka poświęciła Henry’emu Wadsworthowi Longfellowowi^[6]. Był to podwójny sonet. Napisała też balladę King Raedwald. Niekiedy sięgała po aliterację, jak w poniższej strofie z wiersza A Ressurrection:

But at last, when the hour was ripe-was it sudden-remembered word?

Was it sight of a bird that mounted, or sound of a strain that stole?

I was 'ware of a spell that snapped, of an inward strength that stirred,

Of a Presence that filled that place; and it shone, and I knew my Soul.

Stosowała również grę słów (paronomazję): And reverent, as reverend, was thy head (sonet Henry Wadsworth Longfellow).

• Helen Gray Cone: Oberon and Puck: Verses Grave and Gay. Archive.org, 1885. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).
• Helen Gray Cone: The Ride to the Lady: and Other Poems. Archive.org, 1891. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).
• Helen Gray Cone: Soldiers of the Light. Archive.org, 1911. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).
• Helen Gray Cone: A Chant of Love for England, and Other Poems. Archive.org, 1915. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).
• Helen Gray Cone: The Coat without a Seam, and Other Poems. Archive.org, 1919. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).

• Zbiór cytatów z twórczości Helen Gray Cone. izquotes.com. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).