|
Hukbalahap
Hukbalahap (potocznie Huk, Ludowa Armia Antyjapońska) – filipińska armia wyzwoleńcza aktywna podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu. Odnośnie jej członków używa się określenia hukowie. HistoriaUtworzona w 1942 armia[1] podporządkowana była Komunistycznej Partii Filipin[2]. Posługując się partyzanckimi metodami walki zwalczała japońskie wojska okupacyjne[1]. Była niezwykle skuteczną formacją[1]. Partyzanci zdołali wyzwolić większą część wyspy Luzon[1]. Powołali na niej rząd regionalny oraz wprowadzili własny system prawny i podatkowy[1]. Równocześnie przystąpili do rozprawy z najbogatszymi mieszkańcami i konfiskaty ich majątków. Bogatsi Filipińczycy uważani byli przez Huków za kolaborantów[1]. Podczas kampanii filipińskiej (1944–1945) Hukowie współpracowali z United States Army w wyzwalaniu kraju[3]. Po wyzwoleniu Filipin nowa administracja podchodziła do Huków z dystansem[1]. Konflikt przybrał na sile, gdy Hukbalahap odmówił demobilizacji (partyzanci posiadali pół miliona karabinów)[1]. W 1946 członkowie ruchu wystartowali w wyborach parlamentarnych[1]. Kilku z nich wybranych zostało do Kongresu[1]. Jeszcze w tym samym roku zostali oni z niego usunięci na skutek działań rządu[1]. Tym samym Hukowie ponownie zeszli do „podziemia” i wszczęli antyrządową rebelię[1]. W 1950 Hukbalahap przekształcony został w Hukbong, czyli Armię Narodowowyzwoleńczą[4] ale został rozbity w 1954[5]. Niedobitki formacji walczyły jeszcze dwa lata[5]. Dowódcą formacji był Luis Taruc[1]. Do tradycji Hukbalahapu nawiązuje Nowa Armia Ludowa[3]. Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||
