|
IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie
  IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej – publiczne liceum ogólnokształcące w Warszawie, znajdujące się przy ulicy Hożej 88. Zostało założone w 1874 roku. Jest to najstarsze warszawskie liceum. Historia szkoły[1]Początki szkoły sięgają 1874, kiedy to powstała prywatna pensja dla dziewcząt Izabeli Smolikowskiej. W 1896 pensja przeszła na własność Pauliny Hewelke. Na przełomie XIX i XX wieku, pensja Pauliny Hewelke była jedną z pierwszych, w których lekcje prowadzono po polsku. Wśród ówczesnych nauczycieli byli między innymi polonista Adam Kryński i geograf Wacław Nałkowski. W tamtych latach w gimnazjum nauki pobierała autorka Nocy i dni Maria Dąbrowska[2] oraz Maria Kownacka[3]. Po upaństwowieniu w 1919 szkoła otrzymała imię Klementyny Hoffmanowej, a dyrekcję objęła Helena Goska, która prowadziła gimnazjum do 1933. Od tego czasu dyrektorką szkoły była dr Władysława Hoszowska, kierująca szkołą do 1944. W okresie międzywojennym Liceum Hoffmanowej ukończyły między innymi skrzypaczka Eugenia Umińska, a także aktorki: Barbara Drapińska i Irena Kwiatkowska[1]. Przez cały okres okupacji niemieckiej szkoła nie przerwała pracy. W 1939 naukę podjęto 5 października w lokalu przy ul. Mazowieckiej, a półtora miesiąca potem powrócono do własnego budynku. Po zamknięciu przez Niemców polskich szkół średnich, grono pedagogiczne szkoły przystąpiło do organizacji tajnego nauczania. Tajne komplety rozpoczęły działalność 1 grudnia 1939 i organizowane były aż do wybuchu powstania warszawskiego. Szkoła funkcjonowała pod różnymi oficjalnymi szyldami: Ognisko Świetlicowe przy Wydziale Zarządu Miejskiego, Szkoła Gospodarstwa Domowego, Szkoła Modniarsko-Czapnicza oraz Szkoła Farbiarsko-Gorseciarska. W szkole przerabiano program licealny, organizowano tajne egzaminy dojrzałości oraz wydawano matury. Wiele uczennic brało czynny udział w działalności konspiracyjnej. Zaangażowane w walkę podziemną były m.in. harcerki z działającej przy szkole Pomarańczowej Drużyny. Szkoła przerwała działalność po wybuchu powstania warszawskiego. Po odzyskaniu niepodległości, na polecenie władz szkolnych, Liceum Hoffmanowej na nowo zorganizowała jedna z jego nauczycielek, dr fizyki Agnieszka Podjed, która kierowała szkołą do 1960. Dawna siedziba szkoły przy ul. Marszałkowskiej została niszczona w czasie walk, w związku z tym gimnazjum umieszczono w gmachu przy ul. Polnej 46a. Stąd w 1961 zostało przeniesione do nowej siedziby przy ul. Emilii Plater 29, wzniesionej na terenie dawnego Ogrodu Pomologicznego[4]. Modernistyczny zespół budynków został zaprojektowany przez Jerzego Baumillera i Jana Zdanowicza[5]. W tym samym roku szkoła stała się liceum koedukacyjnym. Od września 2013 roku, IX Liceum Ogólnokształcące wraz z Gimnazjum nr 43 stanowiło Zespół Szkół nr 125, z siedzibą w przedwojennym budynku przy ulicy Hożej 88[6]. Budynek powstał w latach 1919–1920 dla prowadzonej przez Alfonsa Graviera Szkoły Budowlanej. W końcu lat 30. XIX w. w budynku mieściły się także następujące szkoły: Chemiczno-Przemysłowa, Drogowa, Miernicza[7]. Podczas II wojny światowej funkcjonowała tu Państwowa Szkoła Techniczno-Mechaniczna, a następnie w latach 5 czerwca 1942 do 21 lipca 1944 stacjonowało Frontleitstelle 72 – centrum dowodzenia frontem wojsk Wermachtu[8][9]. Po wojnie w budynku wznowiła działalność Państwowa Szkoła Techniczna, przekształcona w 1975 r. w Zespół Szkół Samochodowych i Licealnych Nr 1[10]. W dniu 1 września 2017 Zespół nr 125 przekształcił się na nowo w IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej, w którym do 31 sierpnia 2019 r. funkcjonowały również oddziały gimnazjalne. Dyrektorzy szkoły[1]
AbsolwenciAbsolwentami liceum są m.in.: Alicja Kotowska[11], Maria Grzegorzewska, Irena Kwiatkowska, Hanna Petrynowska[12], Piotr Kraśko, Krystyna Kubicka, Olaf Lubaszenko, Krzysztof Stanowski[13], Katarzyna Chałasińska-Macukow, Dorota Sumińska, Małgorzata Kidawa-Błońska, Eugenia Umińska, Barbara Drapińska, Ewa Podleś, Krystyna Wańkowicz, Tomasz Jakubiak[14], Marcin Napiórkowski, Andrzej Szeptycki, Mateusz Grydlik, Piotr Salwa, Marcin Bruczkowski, Marta Kightley, Agata Smoktunowicz[15], Ryszard Mączewski, Jarosław Włodarczyk i Wojciech Kocot. Ranking „Perspektyw” (Warszawa)Miejsce w rankingu Licea warszawskie miesięcznika „Perspektywy”[16]:
W kulturzePrawdopodobnie pensja prowadzona przez Paulinę Hewelkę służyła Bolesławowi Prusowi za pierwowzór pensji pani Latter z Emancypantek. Prus pracował wówczas naprzeciwko siedziby pensji na rogu ulic Marszałkowskiej i Sienkiewicza, w gmachu wydawnictwa Gebethner i Wolff[1]. Przypisy
Linki zewnętrzne |
||||||||||||||||||||||||||||
