|
Ignacy Zboiński
Ignacy Antoni Zboiński herbu Ogończyk (zm. 25 lutego 1796[1]) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1756 roku[2], wojewoda płocki 1791–1795, kasztelan płocki 1756–1777, chorąży dobrzyński 1752–1756, stolnik dobrzyński 1744–1752, członek konfederacji radomskiej ziemi dobrzyńskiej w 1767 roku[3], starosta mszański w 1771 roku[4], porucznik chorągwi pancernej kuchmistrza koronnego Gozdzkiego w Pułku Hetmana Wielkiego Koronnego w 1760 roku[5]. ŻyciorysPoseł na sejm nadzwyczajny 1750 roku z ziemi dobrzyńskiej[6]. 7 maja 1764 roku podpisał manifest, uznający odbywający się w obecności wojsk rosyjskich sejm konwokacyjny za nielegalny[7]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa płockiego[8]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[9]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[10]. OdznaczeniaW 1760 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1777 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Bibliografia
Przypisy
|
||||||||||||||||||||
