Ikarus 489

Ten artykuł od 2021-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ikarus 489

Ikarus 489 Polaris w Shudehill
Dane ogólne
Inne nazwy	Polaris
Producent	Ikarus
Lata produkcji	2000-2001
Miejsce produkcji	Wielka Brytania
Dane techniczne
Typy nadwozia	Niskopodłogowy autobus miejski klasy MAXI
Układ drzwi	1-0-0
Liczba drzwi	1
Długość	12000 mm
Szerokość	2550 mm
Wysokość	3030 mm
Masa własna	11 150 kg
Masa całkowita	17 000 kg
Rozstaw osi	6600 mm
Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	69
Liczba miejsc siedzących	44

Ikarus 489 – autobus miejski, produkowany przez węgierską firmę Ikarus.

Powstał jako jeden z ostatnich autobusów zaprojektowanych przez Ikarusa. Pierwszy egzemplarz tego typu został zaprezentowany na targach motoryzacyjnych we Frankfurcie w 2000 roku. Głównym projektantem pojazdu był László Légrádi^[1].

Swoją nazwą upamiętnia serię 400, jednak Polaris już ani pod względem technicznym, ani z wyglądu, nie przypomina innych autobusów serii 400, nawet najbardziej podobnego do siebie Ikarusa 412. Polaris, był znacznie czystszym, bardziej dojrzałym i wyrafinowanym pojazdem, który spełniał oczekiwania epoki i mógł konkurować z pojazdami z podobnych kategorii innych zachodnich producentów. Jednak zła sytuacja finansowa Ikarusa i polityka Irisbusa wobec węgierskiej firmy nie pozwoliły na produkcję Ikarusa 489 w dużych seriach, więc wyprodukowano tylko 11 egzemplarzy.

W Wielkiej Brytanii wszystkie 11 pojazdów zostało złomowanych do 2017 r., ale Muzeum Transportu w Budapeszcie kupiło jeden z nich i oddało do remontu i konserwacji^[2].