Instytut Badawczy Leśnictwa

Instytut Badawczy Leśnictwa (IBL) – utworzona w 1930 instytucja zajmująca się prowadzeniem prac naukowych i rozwojowych na rzecz leśnictwa.

Placówkę powołano w 1930 pod nazwą Zakład Doświadczalny Lasów Państwowych. Pierwsza siedziba, do 1939 i w latach 1946–1955 mieściła się w Warszawie, przy ul. M. Reja. Jej pierwszym dyrektorem został inż. Jan Hausbrandt.

Nadzór merytoryczny nad IBL-em prowadzi Minister właściwy do spraw leśnictwa. Podstawę prawną działania instytutu stanowią: ustawa z dnia 25 lipca 1985 o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz.U. z 2001 r. nr 33, poz. 388, z późn. zm.)^[1] oraz statut^[2]. IBL jest członkiem Międzynarodowej Unii Leśnych Organizacji Badawczych – IUFRO (International Union of Forest Research Organizations) oraz Europejskiego Instytutu Leśnego – EFI (The European Forest Institute).

• Stanisław Drozdowski – dyrektor^[3]

Składa się z następujących komórek naukowych:

• Sękocin Stary – siedziba główna:
  • Zakład Ekologii Lasu,
  • Zakład Geomatyki,
  • Zakład Hodowli Lasu i Genetyki Drzew Leśnych,
  • Zakład Ochrony Lasu,
  • Zakład Zarządzania Zasobami Leśnymi,
  • Laboratorium Chemii Środowiska Przyrodniczego,
  • Laboratorium Ochrony Przeciwpożarowej Lasu;
• Kraków:
  • Zakład Lasów Górskich;
• Białowieża:
  • Zakład Lasów Naturalnych.

• Strona Instytutu Badawczego Leśnictwa
• Instytut Badawczy Leśnictwa w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI).