|
Instytut Geografii Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie
Instytut Geografii Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie – jeden z dwóch instytutów Wydziału Geograficzno-Biologicznego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Zlikwidowany w 2023 r. w roku obchodów 75-lecia geografii na WSP/UP w wyniku kontrowersyjnej decyzji rektora uczelni Piotra Borka. Władze InstytutuW kadencji 2020–2024 (kadencja została skrócona do 2023 w związku z likwidacją Instytutu)[2]:
Historia Instytutu  Początki Instytutu datowane są na dzień 11 maja 1946 roku, w którym to Minister Oświaty powołał Państwową Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Krakowie. Pierwszym zakładem dydaktycznym, kształcącym młodych nauczycieli była pracownia geograficzna uruchomiona w roku 1947. W skład kadry nauczycielskiej wchodzili wówczas pracownicy naukowi oraz doświadczeni nauczyciele szkół średnich. Pracownikami naukowymi tamtego okresu byli pracownicy Uniwersytetu Jagiellońskiego: Józef Szaflarski, Władysław Milata i Franciszek Bieda. Jednym z nauczycieli praktyków była Maria Dobrowolska. W roku akademickim 1949/1950 nastąpiła reorganizacja uczelni. Powołano wówczas Wydział Geograficzno-Biologiczny. W rok później utworzono Zakład Geografii, którego kierownikiem została Maria Dobrowolska. Mieścił się on przy ul. Straszewskiego 22, a później został przeniesiony do Rynku Głównego 34. Tam rozpoczęła się organizacja biblioteki oraz zbiorów kartograficznych zakładu. Organizacja na uczelni wydziałów, zakładów oraz wzrost liczby studentów wymagały szybkiego rozwoju i stabilizacji własnej kadry, zdolnej do prowadzenia badań naukowych. W 1953 roku uruchomiono 3 katedry: Geografii Społeczno-Gospodarczej pod opieką dr Marii Dobrowolskiej, Katedry Geografii Fizycznej pod opieką dr Józefa Premika oraz Katedry Geografii Regionalnej i Zakładu Metodyki Nauczania pod opieką dr Rodiona Mochnackiego. W tamtych czasach na kierunku geografii pracowało trzech własnych wykładowców i trzech asystentów (m.in. Andrzej Maryański). Ośmiu pracowników z innych krakowskich uczelni prowadziło wykłady i ćwiczenia zlecone. W roku akademickim 1955/56 zaangażowano na dodatkowe etaty doc. Jana Flisa z UJ, doc. Andrzeja Michalika z Instytutu Geologii w Warszawie oraz prof. Antoniego Wrzoska z UJ. W 1958 roku przy Katedrze Geografii Fizycznej oddzielny Zakład Geologii, którym kierował doc. Andrzej Michalik. Lata 60. owocowały wzrostem liczby samodzielnych pracowników naukowych. Rozszerzało się także grono młodej kadry na skutek otrzymania przez Wydział Geograficzno – Biologiczny prawa do nadawania stopnia doktora w 1959 roku. W 1971 roku powstał Instytut Geografii, którego pierwszym dyrektorem został dr Jan Flis. Wydarzenie to zbiegło się z przeniesieniem kierunku geografii z Rynku Głównego 34 do nowego budynku przy ul. Podchorążych 2. W ramach instytutu w miejsce dawnych katedr utworzono samodzielne zakłady. Instytut Geografii w tamtym czasie składał się z 30 pracowników. Przez okres działalności instytutu wielu pracowników odchodziło na emeryturę, a ich funkcje przejmowali nowi zdobywając stopnie i tytuły naukowe. Stopień naukowy doktora otrzymało 17 pracowników, a stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskało 10 osób. Pracownicy nauki pełnili różne funkcje organizacyjne w ramach instytutu, wydziału i uczelni. Kolejny okres znacznej rozbudowy instytutu to lata 90., kiedy to utworzono dwa kolejne zakłady. Liczba pracowników instytutu wzrosła do 41. W roku akademickim 2002/03 uruchomiono witrynę instytutu. Obecnie instytut jest modernizowany. Struktura organizacyjnaZakład Dydaktyki GeografiiZakład Dydaktyki Geografii powstał w miejscu dawnego Zakładu Metodyki Nauczania Geografii, utworzonego w roku 1958. Obecna nazwa funkcjonuje od roku 1971, czyli od roku utworzenia Instytutu Geografii. Pierwszym kierownikiem Zakładu był prof. dr Jan Flis. Badania podstawowe Zakładu skoncentrowane są wokół celów kształcenia, doboru i układu treści, terminologii, optymalizacji metod nauczania i środków dydaktycznych w tym technik komputerowych. Ponadto kierunkiem badań Zakładu jest historia dydaktyki geografii oraz problemy edukacyjne szkoły wyższej. W ostatnim czasie popularna staje się również problematyka dydaktyki przyrody. Spośród głównych problemów badawczych Zakładu Dydaktyki Geografii możemy wyróżnić:
Zakład ma duże osiągnięcia w badaniach stosowanych, a szczególnie w tworzeniu autorskich programów nauczania geografii i przyrody. Do aplikacyjnych efektów prac badawczych w zakresie dydaktyki należy zaliczyć również przygotowanie nowych podręczników i pomocy szkolnych. Ważnym przedsięwzięciem Zakładu Dydaktyki jest również współpraca prowadzona z zagranicznymi ośrodkami akademickimi. Do najważniejszych ośrodków, z którymi zakład prowadzi współpracę należą:
Samodzielni pracownicy naukowi[3]:
Zakład Ekorozwoju i Kształtowania Środowiska GeograficznegoJest to jeden z najmłodszych zakładów. Powstał w 1994 roku. Początkowo nosił nazwę Zakładu Ochrony i Kształtowania Środowiska Geograficznego. Pierwszym kierownikiem tego zakładu był prof. dr hab. Jan Lach. Współczesną nazwę zakładu ustanowiono w 2010 roku. Zainteresowania badawcze pracowników Zakładu koncentrują się wokół tematyki dotyczącej przekształceń środowiska przyrodniczego pod wpływem działalności człowieka. Do głównych kierunków badawczych Zakładu Ekorozwoju i Kształtowania Środowiska Geograficznego należą:
Samodzielni pracownicy naukowi[4]:
Zakład GeologiiPierwszy Zakład Geologii funkcjonował w latach 1958–1971. Jego kierownikiem był prof. dr Andrzej Michalik. Po długim okresie przerwy został reaktywowany w roku 1995. Kierownictwo nad nim objął dr hab. inż. Grzegorz Haczewski. W ostatnich latach badania pracowników Zakładu Geologii skupiały się m.in. na:
W latach 1995–2001 pracownicy Zakładu Geologii wykonali na zlecenie Państwowego Instytutu Geologicznego dwa arkusze Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski w skali 1:50 000, Dźwiniacz Górny oraz Ustrzyki Górne. Do najważniejszych publikacji pracowników Zakładu Geologii należy wyróżnić:
Samodzielni pracownicy naukowi[5]:
Zakład Geografii FizycznejPoczątkowo funkcjonowała Katedra Geografii Fizycznej, którą powołano w 1954 roku pod kierunkiem prof. dr Jerzego Premika. W roku 1972 Katedrę Geografii Fizycznej przekształcono w Zakład Geografii Fizycznej, którego kierownikiem został doc. dr Tadeusz Ziętara. Pracownicy Instytutu Geografii Fizycznej koncentrują się głównie na badaniach Karpat, kotlin podkarpackich oraz Wyżyny Śląsko – Małopolskiej. Do podstawowej problematyki badań Zakładu należy:
Problematyka badawcza Zakładu Geografii Fizycznej obejmuje także zagadnienia geografii gleb oraz biogeografii Samodzielni pracownicy naukowi[6]:
Zakład Geoinformacji i Badań GeośrodowiskowychSamodzielni pracownicy naukowi[7]:
Zakład Geografii Społeczno-EkonomicznejZakład powstał w miejsce Katedry Geografii Gospodarczej, która istniała od 1954 roku. Kierownikiem katedry była prof. dr Maria Dobrowolska. W roku 1972, czyli tuż po powstaniu Instytutu Geografii na miejsce katedry powołano Zakład Geografii Ekonomicznej, którego kierownikiem został prof. dr hab. Lech Pakuła. Od 2009 roku jest to Zakład Geografii Społeczno-Ekonomicznej, którego kierownikiem jest prof. dr hab. Zbigniew Długosz. Prace badawcze pracowników zakładu koncentrują się głównie na zagadnieniach związanych z geografią ludności i osadnictwa. Do wybranej problematyki badawczej Zakładu należy:
Na dodatek w Zakładzie prowadzone są badania z zakresu geografii przemysłu Polski oraz geografii rolnictwa (rozwój obszarów wiejskich Podhala). Dużo tematyki poświęconej jest też charakterystyce demograficznej pogranicza polsko – litewskiego oraz rozwoju gospodarczego w krajach Ameryki Łacińskiej. Do najważniejszych publikacji książkowych Zakładu Geografii Społeczno-Ekonomicznej należą:
Samodzielni pracownicy naukowi[8]:
Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki PrzestrzennejZakład (od 2019 r. Katedra) Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej powstał w 2000 roku. Pierwszym jego kierownikiem był prof. dr hab. Zbigniew Zioło, obecnie jest nim dr hab. Tomasz Rachwał, prof. UP. Badania naukowe zakładu skoncentrowane są na teoretycznych problemach geografii ekonomicznej, przedsiębiorczości i gospodarki przestrzennej, do których należą:
Zakład prowadzi współpracę z instytucjami naukowymi na różnym szczeblu. Należą do nich m.in.:
W Zakładzie Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej koncentruje się ogólnopolska działalność Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego w Warszawie oraz redakcja ogólnopolskiego czasopisma naukowego „Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego”[9]. Prace te są kontynuacją wydawanych wcześniej publikacji zbiorowych. Od 1985 roku organizowane są coroczne konferencje (od 2008 roku także międzynarodowe) z cyklu problematyki transformacji przemysłu i usług. Działalność zakładu to również dydaktyka przedsiębiorczości. Dr hab. Tomasz Rachwał wraz z prof. PWSZ dr hab. Zbigniewem Makiełą opracował koncepcję nauczania podstaw przedsiębiorczości w szkołach ponadgimnazjalnych. Obejmuje ona zatwierdzony przez MENiS program nauczania, podręcznik z multimedialnym CD i zeszyt ćwiczeń dla ucznia, poradnik metodyczny dla nauczyciela z CD oraz scenariusze zajęć dydaktycznych, które powstawały we współpracy z innymi autorami. Wydany został również jedyny na rynku słownik szkolny „podstaw przedsiębiorczości”, autorstwa T.Rachwała, a w 2012 r. nowy podręcznik i zeszyt ćwiczeń „Krok w przedsiębiorczość” zgodny ze zmienioną podstawą programową dla szkół ponadgimnazjalnych. W związku z potrzebą kształtowania postaw przedsiębiorczych Zakład corocznie organizuje pod patronatem Komisji Nadzoru Finansowego ogólnopolskie metodyczne konferencje naukowe połączone ze Zjazdem Nauczycieli Przedsiębiorczości, poświęcone tej tematyce. Jest także wydawcą czasopisma naukowego „Przedsiębiorczość – Edukacja”[10]. Pracownicy Zakładu są współautorami złożonego w MEN projektu podstawy programowej podstaw przedsiębiorczości w zakresie rozszerzonym dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. Projekt ten powstał pod kierownictwem dra Tomasza Rachwała, który jest także autorem oceny projektu zmian podstawy programowej podstaw przedsiębiorczości, przedstawionej przez MEN w 2008 roku w ramach reformy systemu edukacji. Do najważniejszych publikacji książkowych pracowników Zakładu należą:
Ponadto pracownicy Zakładu zaangażowani byli w wydanie ponad 30-tomowej Wielkiej Encyklopedii PWN wydanej w latach 2001–2005 oraz 10-tomowej Encyklopedii Geograficznej Świata wyd. OPRES wydanej w roku 1997. Samodzielni pracownicy naukowi[11]:
Zakład Turystyki i Badań RegionalnychPoczątki tego zakładu sięgają roku 1954, w którym utworzono Katedrę Geografii Regionalnej kierowaną przez prof. Rodiona Mochnackiego. Po przeniesieniu Instytutu geografii na ul. Podchorążych 2 ową katedrę przekształcono w Zakład Geografii Regionalnej, nad którym kierownictwo objął prof. dr hab. Andrzej Maryański. Zakład Turystyki i Badań Regionalnych został powołany do życia 7 kwietnia 2008 roku. Pierwszym jego kierownikiem został dr hab. Roman Malarz. Najważniejszym wyzwaniem dla zakładu w tamtym czasie było opracowanie warunków przyjęcia, standardów kształcenia oraz sylwetki absolwenta na studiach licencjackich kierunku turystyka i rekreacja utworzonym w dniu 2 czerwca 2008 roku, który wystartował w lutym 2009 roku. Badania naukowe z zakresu geografii turystycznej mają na Instytucie Geografii wieloletnią tradycję. Prowadzone one były w ramach geografii regionalnej. Pierwszą z opublikowanych prac z zakresu turystyki była publikacja Rodiona Mochnackiego na początku lat 30. XX wieku, pt. Tarnów i okolica jako teren wycieczek geograficznych. Krajoznawstwo i wycieczki szkolne były pierwszym tematem publikacji pracowników naukowych Katedry Geografii WSP w Krakowie. W latach 70. pojawił się cykl opracowań tras drogowych i kolejowych wychodzących z Krakowa, które redagowane były pod przewodnictwem prof. Sławomira Piskorza. W latach 90. Zakład Geografii Regionalnej rozpoczął współpracę z Wydawnictwem Kluszczyński z Krakowa, co zaowocowało opracowaniem kilku encyklopedii i wydawnictw albumowych. W ostatnich latach w Zakładzie Turystyki i Badań Regionalnych podejmuje się prace badawcze związane z problematyką:
Pracownicy zakładu często uczestniczą w projektach edukacyjnych opracowując różnego typu przewodniki turystyczne oraz książki popularnonaukowe. Ponadto uczestniczą również w pracach badawczych związanych z problematyką geomorfologiczną, geografii regionalnej, kartografii oraz dydaktyki geografii. Do wybranych pozycji książkowych i encyklopedycznych opublikowanych przez pracowników wcześniejszego Zakładu Geografii Regionalnej należą:
Pracownicy byłego Zakładu Geografii Regionalnej byli również autorami poszczególnych tomów Encyklopedii geograficznej świata opublikowanej w 1997 roku przez wydawnictwo OPRES z Krakowa. Samodzielni pracownicy naukowi[12]:
Pracownia Geograficznych Systemów Informacyjnych i Technik KomputerowychSamodzielni pracownicy naukowi[13]:
Kierunki i formy kształceniaHistoria kształcenia w IG UP
Obecne kierunki i formy kształcenia
Specjalizacje do wyboru (niektóre z szerokiej oferty)
Biblioteka Instytutu Geografii (obecnie Wydziału Geograficzno-Biologicznego)Historia Biblioteki Instytutu GeografiiBiblioteka Instytutu geografii powstała w 1951 roku. Stało się to w momencie powstania Zakładu Geografii, w którym to jedno pomieszczenie przeznaczono na pracownię i właśnie w tej pracowni zaczęto gromadzić książki związane tematycznie z geografią. Były to książki, które Biblioteka Główna wydzieliła ze swoich zasobów i przekazała w depozyt Zakładowi. Kolejne pomieszczenie na rzecz przyszłej biblioteki wygospodarowano w 1952 roku. W roku 1953 utworzono lektorium czynne w okresie wolnym od zajęć dydaktycznych. Przełomowym momentem w funkcjonowaniu biblioteki był rok 1956, kiedy to wydzielono osobne pomieszczenie na lektorium, a studenci uzyskali dostęp do zbiorów i możliwość korzystania z nich na miejscu. Do 1965 roku biblioteka funkcjonowała jako jednostka niesamodzielna. Pierwsza organizatorką i opiekunem naukowym biblioteki była prof. Maria Dobrowolska, której imieniem nazwano obecną czytelnię. Dyżury w bibliotece pełnili wówczas asystenci w ramach swoich obowiązków. W 1963 roku zbiory biblioteczne liczyły ponad 6 tys. jednostek inwentarzowych. Pierwszy etat biblioteczny przyznano jednostce w 1965 roku. Od tego momentu datuje się usamodzielnienie biblioteki. Wobec tego wszelkie prace związane z biblioteką mogły być już wykonywane na miejscu, a nie w bibliotece głównej. Wiosną 1970 roku, kiedy Instytut przeniósł się na ul. Podchorążych wówczas biblioteka otrzymała swoje pomieszczenie na IV piętrze. W roku 1975 przyznano bibliotece drugi etat, co wydłużyło czas otwarcia zarówno samej biblioteki, jak i czytelni. Pracownikami biblioteki mogli być jedynie absolwenci geografii, ponieważ znajomość literatury geograficznej była niezbędna. W roku 2011 miała miejsce modernizacja czytelni, która polegała m.in. na unowocześnieniu jej wyposażenia. Dziś biblioteka pełni funkcje usługową oraz wymiany bibliotecznej z innymi naukowymi bibliotekami geograficznymi w Polsce. Ponadto biblioteka prowadzi działalność dydaktyczno – szkoleniową, która polega na udzieleniu pomocy w wyszukiwaniu literatury, jak i przeprowadzaniu szkoleń bibliotecznych dla studentów I roku. KsięgozbiórZakres tematyczny księgozbioru związany jest ściśle z kierunkiem geografii oraz dziedzinami specjalizacyjnymi (przedsiębiorczość, gospodarka przestrzenna, turystyka, ochrona środowiska, przyroda), a także szerokim wachlarzem nauk pokrewnych i pomocniczych. Zasoby biblioteki można podzielić na dwa rodzaje. Pierwszym z nich jest tzw. stary księgozbiór będący zaczątkiem samego powstania biblioteki. Drugim jest księgozbiór tworzony do chwili obecnej. Oprócz tego zbiory biblioteki wspomagają także liczne egzemplarze z księgozbiorów prywatnych: Hoffmanów, Dyakowskich, Antoniego Gąsiorowskiego oraz Henryka Rowida. Szczególnie cenne są książki z autografami pracowników organizujących i współtworzących najpierw Zakład Geografii, a potem Instytut Geografii: Franciszka Biedy, Józefa Premika czy Marii Dobrowolskiej. W późniejszym czasie stało się zwyczajem ofiarowywanie przez pracowników Instytutu Geografii specjalnych publikacji przez co biblioteka wzbogaciła się o wiele cennych dla geografów naukowych publikacji. Oprócz książek przez wiele lat gromadzono wiele słowników tematycznych i językowych, a także encyklopedii powszechnych i branżowych, map, atlasów, leksykonów czy materiałów statystycznych. Dla celów dydaktycznych gromadzone były również podręczniki szkolne. Biblioteka Instytutu geografii posiada też bogaty zbiór czasopism, z tym że niektóre tytuły są niekompletne. Do najważniejszych czasopism dostępnych w bibliotece należą:
Oprócz czasopism polskich w zbiorach bibliotecznych znajdują się również czasopisma zagraniczne. Wiele czasopism obok wersji drukowanej posiada dziś równoległą wersje elektroniczną. Obecne zbiory biblioteki liczą ok. 25,6 tys. wolumenów z czego 18,2 tys. przypada na publikacje zwarte (książki). Czasopisma oraz wydawnictwa ciągłe liczą łącznie 4650 egzemplarzy, a oprócz tego zgromadzonych jest jeszcze 2140 map i atlasów[14]. Uzupełnieniem tych zasobów są też odbitki artykułów, których łączna suma sięga około tysiąca. Część księgozbioru posiada charakter uniwersalny, jednak przeważają pozycje o charakterze dziedzinowym. Z racji, iż niezwykle cenne dla geografa są materiały statystyczne biblioteka posiada wydawnictwa GUS, roczniki branżowe oraz roczniki statystyczne miast i roczniki województw. KatalogKatalog alfabetyczny jest podstawowym źródłem informacji o księgozbiorze. Tworzono go od początku gromadzenia zbiorów bibliotecznych. Rozrastanie się katalogu wymagało utworzenie katalogów pomocniczych. W połowie lat 70. Wacław Cabaj z żoną Krystyną utworzył schemat katalogu rzeczowego, klasyfikującego zasoby według treści w obrębie dziedzin nauk geograficznych. Konsultantem naukowym tego projektu był prof. dr Jan Flis. Do dziś katalog rzeczowy jest najczęściej użytkowany przez czytelników. Oprócz katalogu rzeczowego w bibliotece znajduje się kilka katalogów pomocniczych, jak np. katalog czasopism, katalog publikacji pracowników Instytutu czy w końcu katalog prac magisterskich i licencjackich. Od 2008 roku biblioteka rozpoczęła katalogowanie elektroniczne połączone z retrokonwersją księgozbioru (przenoszeniu wcześniejszych opisów z systemu kartkowego Biblioteki IG do katalogu komputerowego). CzytelniaW czytelni znajduje się 20 miejsc do pracy oraz kilka stanowisk komputerowych z dostępem do Internetu. Czytelnicy obsługiwani są przez kustosza biblioteki będącego zarazem jej kierownikiem lub młodszego bibliotekarza. Zbiory kartograficzne Instytutu GeografiiHistoria Zbiorów Kartograficznych Instytutu GeografiiPierwsze mapy pozyskane zostały w 1955 roku przez profesorów Marię Dobrowolską i Jana Flisa. Pierwsze mapy pochodziły najczęściej z zakupów antykwarycznych oraz z rozwiązanych w czasie okupacji szkół. Kiedy w roku akademickim 1956/57 Zakład Geografii wszedł w posiadanie pomieszczenia przy Rynku Głównym 34 na II piętrze dla gromadzenia map zagospodarowano wtedy bardzo mały aneks bez okna, obity blachą. Tam znajdowały się dwie szafy z kilkunastoma szufladami. Pomieszczenie to było wydzielone z sali, w której znajdował się gabinet kierownika, sekretariat i pokój asystencki. Na samym początku opiekę nad zbiorami sprawowali asystenci: Andrzej Maryański i Lech Pakuła. Przez cały okres działalności gromadzenie materiałów kartograficznych przebiegało dwutorowo. Powodem tego był różny charakter wydawnictw kartograficznych. Zbiory zawierały bowiem materiały wydawnictw jawnych oraz tajnych, objętych ściśle określonymi przepisami dotyczącymi ich przechowywania. Opiekunowie Zbiorów Kartograficznych Instytutu Geografii
Zasoby Zbiorów Kartograficznych Instytutu GeografiiDo podstawowych zasobów Zbiorów Kartograficznych należą:
Dyrektorzy Instytutu Geografii
Działalność naukowa i edukacyjna Instytutu GeografiiProjekty badawcze i edukacyjneInstytut Geografii zaangażowany jest w kilka ważnych projektów badawczych. Część z tych projektów pełni również duża rolę edukacyjną. Wybrane projekty badawcze i edukacyjne Instytutu Geografii
Konferencje NaukoweZakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej Instytutu geografii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie jest współorganizatorem dwóch konferencji organizowanych corocznie:
Oprócz tego sporadycznie organizowane są inne konferencje[15] oraz sesje naukowe[16]. SpotkaniaW Instytucie Geografii mają miejsce regularne spotkania oddziału krakowskiego Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Działalność na rzecz oświatyNa szczególną uwagę zasługuje zaangażowanie pracowników Instytutu w tworzenie podręczników do różnego typu szkół. Pracownicy Instytutu Geografii są autorami podręczników, zeszytów ćwiczeń, programów nauczania, poradników dla nauczycieli i płyt multimedialnych z zakresu geografii i przedsiębiorczości. Do podręczników, jakie w ostatnich latach zostały wydane należą m.in.:
Działalność wydawnicza Instytutu GeografiiSerie wydawnicze Instytutu Geografii:
Studenckie Koło Naukowe Geografów Uniwersytetu Pedagogicznego Historia Studenckiego Koła Naukowego Geografów
Działalność Studenckiego Koła Naukowego Geografów
Prace Studenckiego Koła Naukowego Geografów Uniwersytetu Pedagogicznego w KrakowiePrace Studenckiego Koła Naukowego Geografów są czasopismem naukowym zawierającym publikacje członków organizacji. Pierwszy numer ukazał się w 2012 roku i wydawany jest corocznie. Przewodniczący i opiekunowie naukowi Studenckiego Koła Naukowego Geografów Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie
Osoby związane z Instytutem
Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
