Irena Bajerowa

Irena Bajerowa

Data urodzenia	13 marca 1921
Data śmierci	30 czerwca 2010
Miejsce spoczynku	cmentarz Rakowicki w Krakowie
Zawód, zajęcie	językoznawca
Narodowość	polska
Odznaczenia

Irena Bajerowa (ur. 13 marca 1921, zm. 30 czerwca 2010) − polska językoznawczyni, profesor, doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Córka językoznawcy, profesora Zenona Klemensiewicza.

Na rok przed wybuchem II wojny światowej rozpoczęła studia filologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Poznała w tym czasie osobiście Karola Wojtyłę. W czasie okupacji niemieckiej pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu. W 1940 wstąpiła do Związku Walki Zbrojnej. Po 1945 kontynuowała studia. W 1951 obroniła pracę doktorską pod kierunkiem Kazimierza Nitscha. Podjęła pracę dydaktyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1955 zaczęła prowadzić wykłady w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach. Habilitowała się na Uniwersytecie Wrocławskim w 1963. Po utworzeniu w 1968 Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach została zastępcą dyrektora Instytutu Filologii Polskiej. W 1974 Rada Państwa PRL nadała dr hab. Bajerowej tytuł profesora nadzwyczajnego. Była internowana w stanie wojennym jako prorektor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W jej sprawie interweniował biskup Herbert Bednorz. W latach 1988–1992 przewodniczyła Radzie Naukowej Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk. Rada Państwa w 1989 nadała jej tytuł profesora zwyczajnego. W 1991 przeszła na emeryturę. Pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[1] (kwatera M-płn.-15).

W 1952 r. wyszła za mąż za Kazimierza Bajera ps. "Leliwa", oficera Armii Krajowej^[2], który w latach 1945–1951 był więziony i torturowany przez SB. Mieli dwoje dzieci^[3].

Wraz z mężem ufundowała tablicę upamiętniającą ppłk. Jana Kantego Lasotę ps. "Przyzba", szefa sztabu Okręgu Kraków Armii Krajowej, aresztowanego w 1945 r. przez NKWD i uwięzionego w obozie pracy w Kazachstanie, gdzie zmarł w 1950 r.^[4] Tablica została wmurowana i uroczyście odsłonięta w 1996 r. na fasadzie kamienicy przy ul. Mikołajskiej 20 w Krakowie^[5].

• 1945 − Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami
• 1948 − Medal Wojska
• 1973 − Złoty Krzyż Zasługi
• 1977 − Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• 1979 − Odznaka Zasłużonej dla Województwa Katowickiego
• 1985 − Krzyż Armii Krajowej
• 1987 − Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• 1991 − Złota Odznaka za Zasługi dla Uniwersytetu Śląskiego
• 1991 − Medal Komisji Edukacji Narodowej
• 1991 − Nagroda Indywidualna Ministra Edukacji Narodowej
• 1994 − Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”
• 1994 − Lux ex Silesia
• 1995 − Odznaka Weterana Walk o Niepodległość
• 1996 − Medal Solidarności
• 1997 − Nagroda Ministra Edukacji Narodowej
• 2010 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[6]

• Bajerowa Irena (1921-2010). www.encyklo.pl. [dostęp 2011-09-14].
• Prof. zw. dr hab. Irena BAJEROWA. www.us.edu.pl. [dostęp 2011-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-06)].
• Zmarła prof. zw. dr hab. Irena Bajerowa. www.us.edu.pl, 2010-07-02. [dostęp 2011-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-05)].
• Zmarła Irena Bajerowa. fakty.interia.pl, 2010-07-02. [dostęp 2011-09-14].