|
Irena Poznańska
Irena Poznańska (pseud. Irena Oyrzyńska, ur. 10 listopada 1922 w Lublinie[1], zm. 28 maja 2020 w Warszawie) – polska dziennikarka, redaktorka graficzna czasopism i książek, żołnierz Armii Krajowej, sanitariuszka w Powstaniu Warszawskim[1]. Córka Ludwika Ostrihansky’ego i Jadwigi Szałwińskiej[1]. W czasie II wojny światowej uczęszczała na konspiracyjne studium malarstwa i uzyskała tytuł zawodowy redaktorki graficznej[1]. Członkini Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1953-1981 i od 1990, m.in. sekretarz zarządu Zespołu Dziennikarzy Seniorów SDP). Jej mąż, Stanisław Poznański był także dziennikarzem, m.in. zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Stolica”[2]. Wraz z mężem mieszkali na warszawskim Żoliborzu przy ul. Kaniowskiej. Ich synowie to Jacek B. Poznański i Kazimierz Z. Poznański – profesor ekonomii na University of Washington w Seattle[3]. TwórczośćRedaktor graficzny wielu powojennych tytułów prasowych, m.in. „Przeglądu Spółdzielczego” (1948-1949), „Rolnika Spółdzielcy” (1950-1954), tygodnika „Świat” (1951-1969), „Kina” (1966-1975), „Polska Wschód PAI” (1969-1976), „Gazety Prawniczej” (1979-1982), „Przyrody Polskiej” (1983-1989), „Przeglądu Katolickiego” (1989-1994)[4]. Odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
|
||||||||||||
