|
Iwan Nieczaj
Iwan Nieczaj al. Neczaj (zm. po 1673) – pułkownik kozacki białoruski, następnie pułkownik kozacki królewski. Działalność wojskowa i publicznaPochodził z dawnej ruskiej rodziny ziemiańskiej herbu własnego. Brał udział w powstaniu Bohdana Chmielnickiego, odznaczając się walecznością. W 1648 r. oficer bracławskiego pułku dowodzonego przez jego brata, Daniła Nieczaja[1]. Z końcem 1655 nakaźny pułkownik kozacki białoruski. W 1656 pułkownik białoruski i czauski. W 1659-1660 dowodził powstaniem przeciwko moskiewskiej władzy. Długo i dzielnie bronił Starego Bychowa[2]. Objęty amnestią, otrzymał od króla starostwo bobrujskie. Został mianowany pułkownikiem kozackim królewskim. Z powodu zdrady popadł w niewolę moskiewską i został zesłany do Tobolska. Po powrocie do kraju scedował starostwo bobrujskie na rzecz Aleksandra Hilarego Połubińskiego i w 1673 otrzymał od króla starostwo zahalskie[2] w powiecie mozyrskim[3]. Elektor z województwa mińskiego, 1669. Życie prywatneMąż córki Bohdana Chmielnickiego, Stefanidy. Prawdopodobnie jego drugą małżonką była Eufrozyna z Siliczów herbu Korczak VIII. Przypisy
Bibliografia
|
||||
