Józef Żabner
Józef Żabner (ur. 17 października 1894 w Ostrowcu, zm. ?) – starszy sierżant Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, wyznania mojżeszowego. ŻyciorysUrodził się 17 października 1894 w Ostrowcu, w powiecie opatowskim, w rodzinie Naftuli, właściciela drukarni, i Perli z Krakowskich[1]. Ukończył trzy oddziały szkoły powszechnej, trzy klasy gimnazjum, a później kursy maturalne[2]. Z gimnazjum wystąpił z powodu trudnej sytuacji materialnej i rozpoczął pracę w drukarni ojca[3]. W 1913 został członkiem ochotniczej straży ogniowej w Radomiu, a w następnym roku również członkiem miejscowej straży obywatelskiej[3]. 15 kwietnia 1915 wstąpił do armii rosyjskiej[4]. W listopadzie 1917 został zwolniony z armii rosyjskiej i wstąpił do polskiego 2 pułku inżynierii. Początkowo został przydzielony do parku saperskiego, później do 2. kompanii saperów por. Mariana Ejzerta, a w końcu do pułkowego plutonu łączności[3]. 22 marca 1919 pod Kozicami został ranny[2]. W 1921, po zwolnieniu z wojska, został zatrudniony w jednej z warszawskich drukarni. W następstwie redukcji personelu stracił posadę i wrócił do Radomia, gdzie znów pracował w drukarni ojca[4]. Dział społecznie w Związku Kaniowczyków i Żeligowczyków (Oddział w Radomiu), Związku Strzeleckim (sekretarz komendy obwodu) i Stowarzyszeniu Rezerwistów i byłych Wojskowych (członek komisji rewizyjnej)[4]. Był żonaty, miał córkę Ewę Berachę (ur. 1 stycznia 1929)[2]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|