|
Józef Iwiański
 Józef Ludwik[1] Iwiański (także Ibiański[1], ur. 15 stycznia 1931 w Poznaniu) – polski architekt. ŻyciorysUrodzony w rodzinie nauczyciela – Mariana i Anny z domu Wallner. W 1939 ukończył dwie klasy szkoły powszechnej. Naukę kontynuował na tajnych kompletach w czasie okupacji hitlerowskiej. W 1945 rozpoczął naukę w gimnazjum Gotthilfa Bergera w Poznaniu. W latach 1945–1947 był członkiem Czarnej Trzynastki. Od 1947 przynależał do Związku Walki Młodych. W 1948 przeniósł się do Liceum Marii Magdaleny (matura w 1950). W tym samym roku rozpoczął naukę na Wydziale Architektury Szkoły Inżynierskiej. W 1954 uzyskał dyplom architekta. Od 1 marca tego roku pracował w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Ogólnego Miastoprojekt, gdzie doszedł do stanowiska kierownika zespołu autorskiego. Realizował wówczas obiekty budownictwa plombowego, osiedlowego oraz towarzyszącego w Poznaniu i na terenie województw: poznańskiego, leszczyńskiego, konińskiego i kaliskiego. Zajmował się również rewaloryzacją zabytkowych układów urbanistycznych. W 1961 wstąpił do PZPR. W latach 1969–1979 był II sekretarzem organizacji partyjnej w Miastoprojekcie. W latach 1965–1966 studiował na Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu-Leninizmu. Uhonorowany m.in. Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrną Odznaką Brygady Pracy Socjalistycznej XX-lecia PRL, Odznaką Honorową Miasta Poznania, Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Świętego Stanisława BM, Krzyżem Rycerskim I klasy ze Złotą Gwiazdą Unii Polskich Ugrupowań Monarchistycznych, Srebrnym Medalem Labor Omnia Vincit Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego[1] i Medalem XL-lecia PRL. Był rzeczoznawcą Stowarzyszenia Architektów Polskich[2]. Na emeryturze poświęcił się badaniom heraldycznym[1]. OsiągnięciaDo jego największych osiągnięć zawodowych należało:
Życie osobisteOd 1963 w związku małżeńskim z Anną Rodzińską[2]. Przypisy
|
||||||||||
