Józef Lema
Józef Lema (ur. 17 marca 1897 w Winnikach, zm. 22 maja 1919 we Lwowie) – kapral Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 17 marca 1897 roku w Winnikach, w rodzinie Piotra i Marii z Winogrodzkich[1][2]. Absolwent szkoły powszechnej we Lwowie[3]. Pracował w zawodzie bednarza[1]. Od lipca 1915 roku w Legionach Polskich jako sekcyjny 3. kompanii 6 pułku piechoty[4]. Kapitan Jan Załuska we wniosku o odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał: „wybitna odwaga, uczestnik wszystkich patroli ochotniczych. Dnia 6 lipca 1916 roku w bitwie pod Studzienicą – wraz z plutonowym Czesławem Bytomskim – pod ogniem linii rosyjskiej oddalonej o 100–200 kroków wyciągnął z bagna tonącego adiutanta batalionu, podporucznika Józefa Relidzyńskiego”[5][2]. Po kryzysie przysięgowym, tuż przed wysłaniem pułku z Przemyśla do armii austriackiej, został aresztowany jako jeden z „przywódców buntu przeciwko służbie w Polskim Korpusie Posiłkowym”[6]. 24 listopada 1917 roku został wcielony do armii austro-węgierskiej[2][7]. Od listopada 1918 roku w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego[2]. W maju 1919 roku podczas wojny polsko-ukraińskiej został ranny pod Jaryczowem Nowym[3]. 22 maja 1919 roku zmarł z ran w szpitalu Politechniki Lwowskiej[5][8]. Był kawalerem, nie miał dzieci[3]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|