|
Józef Moszczeński (podpułkownik)
Józef Moszczeński (ur. 17 lipca 1894 w Dziunkowie, zm. 10 kwietnia 1957 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. ŻyciorysUrodził się 17 lipca 1894 w Dziunkowie na Podolu. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 122. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. W tym samym miesiącu został przydzielony do Biura Historycznego Sztabu Generalnego w Warszawie na stanowisko referenta[2]. 2 listopada 1926 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza VII Kursu Normalnego. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[3]. W latach 1931–1932 odbył staż liniowy w 80 pułku piechoty w Słonimiu na stanowisku dowódcy batalionu[4][5]. W październiku 1932 został przeniesiony do Wojskowego Biura Historycznego w Warszawie na stanowisko szefa wydziału[6][7]. W 1939 na stanowisku szefa Wydziału Formacji Polskich. W 1936 roku awansował na podpułkownika. Jako delegat WBH w 1937 był członkiem Komisji Naukowej Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich[8]. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej 1939 jako szef sztabu 44 Dywizji Piechoty. Został wzięty do niewoli. Był osadzony w Oflagu X C w Lubece, a następnie Oflagu VI B Dössel. Działał w obozowej konspiracji. Był szefem sztabu organizacji konspiracyjnej w obu obazach. W niewoli przebywał do początku kwietnia 1945 roku[9]. Po wojnie był jednym z autorów publikacji pt. Działania 2 Korpusu we Włoszech (1963)[10]. Zmarł 10 kwietnia 1957 roku w Londynie. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||
