|
Józef Symeon Bogucki
Józef Symeon Bogucki (ur. 1816 w Warszawie, zm. 23 kwietnia 1855 tamże) – polski powieściopisarz i autor krótkich opowiadań. Należał do kręgu cyganerii Warszawskiej oraz grupy dziennikarsko-literackiej wyrażającej postawę buntu przeciwko brutalnej rzeczywistości. W swojej twórczości przede wszystkim wzorował się na francuskojęzycznych romansach i powieściach sensacyjno-obyczajowych takich skandalizujących pisarzy jak Eugène Sue. Opisywał życie najuboższych mieszkańców Warszawy, sierot i żebraków. Poruszał wątki wstydliwe i takie których starano się unikać. Był autorem między innymi: Klementynka czyli życie sieroty oraz Kapitaliści[1][2][3][4]. Swoje opowiadania publikował na łamach Dziennika Warszawskiego i Gazety Warszawskiej, ukazując życie stolicy „naznaczonej piętnem klęski listopadowej”. Felietony te wydał w 3-krotnie poszerzanym zbiorze Wizerunki społeczeństwa warszawskiego z lat 1844[5], 1853[6][7] i 1855[8]. W opowiadaniu Tajemnice Warszawy, czyli wszeteczna żebraczka, wykreował powszechnie znaną postać Ślepietuchy, okrutnej żebraczki i dzieciobójczyni. Zmarł w Warszawie, został pochowany na Starych Powązkach, dziś miejsce dokładnego położenia grobu jest nieznane. Przypisy
Bibliografia
Literatura uzupełniająca
Linki zewnętrzne
|
