Jacek Józef Rybiński

Jacek Józef Rybiński
Kraj działania	Polska
Data urodzenia	28 lutego 1701
Data śmierci	15 kwietnia 1782
Miejsce pochówku	Bazylika archikatedralna w Gdańsku-Oliwie
	Opat oliwski
Okres sprawowania	1740–1782
Wyznanie	chrześcijańskie
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zakon Cystersów
Śluby zakonne	1729
Prezbiterat	1729
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jacek Józef Rybiński herbu Radwan (ur. 28 lutego 1701 w Torczynie, zm. 15 kwietnia 1782 roku^[1]) – cysters, ostatni polski opat klasztoru w Oliwie.

Życiorys

W roku 1729 złożył śluby zakonne i otrzymał święcenia kapłańskie. Studiował teologię i prawo kościelne na uczelniach w Rzymie i w Pradze. W roku 1740 przejął opactwo oliwskie. Opowiedział się za Augustem III Sasem i stał w opozycji do rodu Czartoryskich. Był przyjacielem Józefa Wybickiego i zwolennikiem konfederacji barskiej. Dzięki fundacji Rybińskiego, powstały Pałac Opatów w Oliwie i otaczający go Park Oliwski. Jako opat oliwski sfinansował również przebudowę kościoła św. Jakuba i doprowadził do wyposażenia kościoła klasztornego w organy. Po pierwszym rozbiorze i zniesieniu klasztoru pruski zaborca zezwolił mu na dozgonne zamieszkanie w pałacu opackim.

↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729–1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 317.

Edmund Cieślak: Historia Gdańska, Tom III 1655–1793. Gdańsk: Zakład historii Gdańska i dziejów morskich Polski, 1993. ISBN 83-215-3251-9.
Franciszek Mamuszka: Oliwa: Okruchy z dziejów, zabytki. Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985. ISBN 83-03-00938-9.