Jacob Willemsz. de Wet starszy

Jacob de Wet I

Data i miejsce urodzenia	ok. 1610 Haarlem
Data i miejsce śmierci	sierpień 1675 Haarlem
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	barok
Multimedia w Wikimedia Commons

Jacob Willemsz. de Wet (ur. ok. 1610 w Haarlemie, zm. w sierpniu 1675 tamże) – holenderski malarz i rysownik okresu baroku.

W latach trzydziestych mógł być uczniem Rembrandta. Jako samodzielny malarz czynny był od 1633 roku; w źródłach Haarlemu czeto wymieniany w latach 1638-1668^[1]. Malował obrazy o tematyce biblijnej i mitologicznej oraz pejzaże nawiązujące do stylu Jana Pynasa i Pietera Lastmana.

Jego uczniami byli m.in. Paulus Potter, Job Adriaenszoon Berckheyde, Jan Veermer van Haarlem oraz jego syn, Jacob Willemsz. de Wet młodszy, który pracował w Edynburgu gdzie wykonał serię obrazów przedstawiających królów Szkocji (Edynburg, Holyroodhouse Royal Collection) i część prac dekoracyjnych w Holyroodhouse^[2].

Był synem katolickiego komornika Willema Jansz de Weta i Maritge Jacobsdr. 20 maja 16 ożenił się z Marią Jochemsdr z Woubrugge; to małżeństwo było bezdzietne. 12 maja 1639 poślubił Mari Jabosdr. z Diemen, z którą miał pięcioro dzieci a najstarszy Jacob Willemsz. de Wet młodszy był również malarzem^[3].

• Wielkoduszność Scypiona - 109 x 140 cm, Muzeum Narodowe we Wrocławiu;
• Atena odwiedzająca Muzy – Rouen, Musée des Beaux-Arts,
• Dawid przynosi Saulowi głowę Goliata (1646) – Berlin, Gemaeldegalerie,
• Krajobraz rzeczny – Londyn, National Gallery,
• Krajobraz z ucieczką do Egiptu – Kolonia, Wallraf-Richartz-Museum,
• Obrzezanie Jezusa (1635) – Budapeszt, Muzeum Sztuk Pięknych,
• Ofiarowanie w świątyni – Buenos Aires, Museo Nacional de Bellas Artes,
• Paweł i Barnaba w Listrze – Oksford, Ashmolean Museum,
• Pokłon pasterzy (ok. 1650) – Hamburg, Kunsthalle,
• Pożar Troi – Rennes, Musée des Beaux-Arts,
• Przypowieść o robotnikach w winnicy – Budapeszt, Muzeum Sztuk Pięknych,
• Salomon przed pogańskimi bożkami – Lille, Musée des Beaux-ARts,
• Uczynki miłosierdzia – Haarlem, Frans Hals Museum,
• Wskrzeszenie Łazarza (1633) – Darmastadt, Hessische Landesmuseum,
• Wskrzeszenie Łazarza (1634) – Lille, Musée des Beaux-Arts.

• Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-221-0686-6.
• Bożena Steinborn: Katalog zbiorów malarstwa niderlandzkiego. Wrocław: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2006. ISBN 83-86766-28-X.