Syn budowniczego Józefa i Stanisławy z Tomkowiaków[1]. W Poznaniu ukończył gimnazjum[1]. Studia architektoniczne ukończył w 1925 na Wydziale Architektury Politechniki w Berlinie[2]. W latach 1926–1932 przebywał w Paryżu, Amsterdamie i we Włoszech. Pracę zawodową rozpoczął w 1928 w pracowni Stefana Cybichowskiego. Zaprojektował w tym okresie kilka budynków szkolnych i publicznych.
Już w 1945, jeszcze podczas walk w Poznaniu, zaliczał się do głównych inicjatorów odbudowy miasta (był współzałożycielem Poznańskiej Dyrekcji Odbudowy). W tym samym roku z ramienia SD został powołany na stanowisko wiceprezydenta Poznania ds. budownictwa[3]. Współautor (wraz z wiceprezydentem Antonim Drabowiczem) sprawozdania o stanie zniszczeń wojennych miasta[4]. W 1947 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1948 rozpoczął pracę dydaktyczną w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (później został dziekanem Wydziału Architektury Wnętrz)[2].
Od 1945 był członkiem SARP Oddział Poznań (prezes w latach 1959–1965, od 1965 członek Rady)[2].
W 1938 ożenił się z Izabellą z Wróblewskich (1902–1969), z którą miał córkę Olgę po mężu Włodarek (1939–2005)[5].
Zmarł w Poznaniu, pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Junikowo (kwatera AZ-P-40)[5].
Najważniejsze realizacje
Szkoła handlowa przy ul. Śniadeckich w Poznaniu – wespół z S. Cybichowskim
↑ abcStanisławS.ŁozaStanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 112.
↑Franciszek Ziemski, Udział SD w strukturze samorządu terytorialnego w latach 1944–1950, Zeszyty Historyczno-Polityczne SD, nr 1 (52)/87, s. 104–120.
↑Bolesław Pleśniarski, W budynku dawnego gminazjum przy ul. Focha, w: red. Tadeusz Świtała, Trud pierwszych dni. Poznań 1945. Wspomnienia Poznaniaków, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970, s.238, ISBN 83-232-0322-9
