|
Jan Kuczyński (major)
Jan Kuczyński herbu Ślepowron – ziemianin, uczestnik Powstania Kościuszkowskiego[1], major milicji drohickiej[2]. Mianowany majorem milicji w dniu 11 kwietnia 1794. Dzień później wysłano go na Podlasie „dla zrobienia tam związku”, jednak nie wykonał zadania. Po opuszczeniu obozu w Bosutowie zamiast na Podlasie pojechał do Warszawy „do żony swojej”, wzbudzając tym podejrzenie władz. Podczas przesłuchania 24 kwietnia 1794 zeznał jednak, że na Podlasiu był i znalazł chętnych do powstania[3]. Następnie brał udział w formowaniu kawalerii drohickiej w Siemiatyczach[4] wraz z generałem majorem ziemi drohickiej Karolem Urbańskim. Pierwszy korpus powstał w czerwcu 1794, liczył 300 głów pospolitego ruszenia, w tym 70 szlachty na koniach. Wydzielony z niego szwadron 74 konnych nazywany był w raportach „kawalerią drohicką”. W sierpniu 1794 kolejnych 200 rekrutów utworzyło drugi korpus jazdy, także nazywany „kawalerią drohicką”, dowodzony do 20 października przez Jana Kuczyńskiego, również majora z cywila[5]. 6 lipca 1794 major Jan Kuczyński znalazł się w Siemiatyczach, wraz z kilkoma rekrutami konnymi z kawalerii drohickiej[6]. 17 lipca 1794 wzmocnił oddział Potockiego swoim oddziałem 186 koni jazdy Ziemi Drohickiej[7]. 25 sierpnia jazda drohicka Kuczyńskiego liczy 113 koni, 26 sierpnia rozbija oddziały austriackie pod Włodawą[8], 27 sierpnia wraz z por. Walewskim zwyciężyła w potyczce pod Ostrowiem[9] Po bitwie pod Maciejowicami, bez wyraźnych rozkazów wraz z majorem Cybulskim z dywizji Ponińskiego napadli pod Józefowem na 4000 Austriaków, "wzięli 70 koni i dwa galary owsa, jeńców 40 odesłali do Warszawy"[10]. Przypisy
Bibliografia
|
||||||
