Jan Paweł Jerzmanowski

Jan Paweł Jerzmanowski
	; Paweł Jerzmanowski w mundurze generała wojsk polskich. Widoczne krzyż komandorski i oficerski Legii Honorowej oraz krzyż złoty Virtuti Militari. Olej na płótnie anonimowego malarza, XIX wiek.
	generał
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1779 ; Mniewo
Data i miejsce śmierci	15 kwietnia 1862 ; Paryż
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Napoleona, Armia Królestwa Polskiego
Jednostki	Legia Naddunajska, 1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej
Główne wojny i bitwy	Wojny napoleońskie, Bitwa pod Hohenlinden, Bitwa pod Austerlitz, Bitwa pod Wagram, Bitwa pod Lützen, Bitwa pod Budziszynem, Bitwa pod Dreznem, Bitwa pod Lipskiem, Bitwa pod Hanau, Bitwa pod Brienne, Bitwa pod La Rothière, Bitwa pod Champaubert, Bitwa pod Montmirail, Bitwa pod Château-Thierry, Bitwa pod Montereau, Bitwa pod Vauchamps, Bitwa pod Montereau, Bitwa pod Craonne, Bitwa pod Laon, Bitwa pod Reims, Bitwa pod Arcis-sur-Aube, Bitwa pod Fère-Champenoise, Obrona Paryża, Bitwa pod Waterloo
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Paweł Jerzmanowski herbu Dołęga (ur. 25 czerwca 1779 w Mniewie, w parafii w Umieniu w Wielkopolsce, zm. 15 kwietnia 1862 w Paryżu) – polski wojskowy, generał, baron w Królestwie Kongresowym w 1820 roku^[1].

Życiorys

Pochodził z ubogiej szlachty. Był synem Franciszka Jerzmanowskiego z Jerzmanowa herbu Dołęga i Franciszki Dobrskiej. Szwoleżer gwardii – w 1807 r. w stopniu kapitana, w 1811 awansowany na szefa szwadronu, w 1815 r. pułkownik, w 1831 – generał. Przebywał z Napoleonem na Elbie, walczył z nim do końca pod Waterloo. W 1810 r. otrzymał Krzyż Virtuti Militari i tytuł Kawalera Cesarstwa. W 1813 tytuł Barona Cesarstwa.

12 kwietnia 1815 roku ożenił się w Tours z Marią Anną Józefą Desormaux.

Do roku 1819 w Armii Królestwa Polskiego. Razem ze swoją francuską małżonką wyjechał do Francji. W 1831 r. w czasie powstania listopadowego działał w Paryżu w Komitecie Polskim. Dowodził nieudaną wyprawą morską mającą dostarczyć broń na Litwę.

Galeria
Jerzmanowski w mundurze oficera wyższego pułku lekkokonnego polskiego gwardii cesarza Napoleona I. Ubrany w kurtkę mundurową, z dystynkcjami generała brygady i widocznymi na lewej piersi Legią Honorową, krzyżem złotym Virtuti Militari oraz Orderem Zjednoczenia (l'Ordre de la Reunion), którym odznaczony został w 1813 roku.
Szwadron Elby