|
Jan Prokop (oficer)
_(2).jpg) Jan Prokop (ur. 23 grudnia 1890 w maj. Pozelwa, zm. 12 listopada 1958) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 23 grudnia 1890 w majątku Pozelwa, w ówczesnym powiecie trockim guberni wileńskiej, w rodzinie Ignacego i Rozalii z Ulewiczów[1]. 5 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika[2]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach Kowieńskiego Pułku Strzelców, za co otrzymał Order Virtuti Militari. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, „w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[3]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Kowieńskim Pułku Strzelców[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 338. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 22 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego 80 pułku piechoty w Słonimiu[6][7]. W lipcu 1924 został przeniesiony do 75 pułku piechoty w Królewskiej Hucie na stanowisko dowódcy II batalionu[8][9]. Z dniem 3 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 9 batalionu granicznego w Klecku[10][11]. W marcu 1926 został przeniesiony z KOP do 78 pułku piechoty na stanowisko dowódcy III batalionu[12]. 23 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 54 pułku piechoty w Tarnopolu na stanowisko dowódcy III batalionu[14][15]. W marcu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko oficera placu w Tarnopolu[16]. W sierpniu tego roku otrzymał przeniesienie służbowe do Komendy Placu Toruń na stanowisko komendanta[17]. W listopadzie 1930 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kościerzyna na stanowisko komendanta[18][19]. 30 marca 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej i równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[20]. Z dniem 31 lipca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[21]. Od 1935 mieszkał w Stefanpolu, gdzie posiadał działkę o powierzchni 22,5 ha, którą otrzymał w ramach osadnictwa wojskowego[1]. 20 września 1939 we Włodzimierzu Wołyńskim został aresztowany przez Sowietów[22]. W 1940 przebywał w Obozie NKWD w Juchnowie[22]. 18 czerwca tego roku został przeniesiony do Obozu NKWD w Griazowcu[22][23][24]. 3 września 1941 został zwolniony z obozu i skierowany do Tockoje[22]. Zmarł 12 listopada 1958 i został pochowany na cmentarzu w Redzie. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
.jpg){kind=small}
