Janusz Odrowąż-Pieniążek

Janusz Odrowąż-Pieniążek

Janusz Odrowąż-Pieniążek (2012)
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1931 Opatowice
Data i miejsce śmierci	8 grudnia 2015 Warszawa
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski Katolicki Uniwersytet Lubelski
Dziedzina sztuki	proza, poezja opowiadanie, szkice literackie
Ważne dzieła
Opowiadanie paryskie Coctail u księżny Gieorgijew Małżeństwo z Lyndą Winters albo Pamiątka po Glorii Swanson Party na calle Guatemala Mit Marii Chapdelaine Mickiewicziana zbierane po świecie Głos z szuflady Bulwar Wilshire albo Lądowanie w Kyzył Kija Błagam, tylko nie profesor
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Janusz Jacek Odrowąż-Pieniążek (ur. 2 lipca 1931 w Opatowicach^[1], zm. 8 grudnia 2015^[2] w Warszawie) – polski historyk literatury, pisarz i muzeolog, w latach 1972–2009 dyrektor Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.

Urodził się jako syn Ludwika Pieniążka (1892–1941) i Heleny z domu Daszkiewicz (1905–1947)^[3].

Studiował filologię polską i rosyjską na Uniwersytecie Warszawskim oraz filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Magisterium na UW uzyskał w 1960. Od 1949 współpracował z katolickim czasopismem „Dziś i Jutro”, później m.in. ze „Słowem Powszechnym” i „Tygodnikiem Powszechnym”. W latach 1954–1955 był sekretarzem komitetu redakcyjnego Wydania Jubileuszowego „Dzieł” Adama Mickiewicza. Od 1956 do 1972 był pracownikiem naukowym Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 1967 został sekretarzem komitetu redakcyjnego Wydania Krytycznego „Dzieł Wszystkich” Adama Mickiewicza. W 1972 objął stanowisko dyrektora Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza^[1], które zajmował do końca 2009^[4].

Od 1981 był redaktorem naczelnym „Muzealnictwa”. Należał do Towarzystwa Przyjaciół Książki, Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, polskiego PEN Clubu, Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich^[1].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[5].

W 2012, za wybitne zasługi dla kultury narodowej, za osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i działalności publicystycznej w dziedzinie historii literatury, za wspieranie rozwoju muzealnictwa, został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[6]. Wcześniej odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim tego orderu, Złotym Krzyżem Zasługi^[1], Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem 40-lecia Polski Ludowej, Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy”^[7]. Otrzymał Srebrny (2005) i Złoty (2009) Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[8], wyróżniony także odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”^[1].

• Opowiadania paryskie, Warszawa 1963; wydanie uzupełnione pt. Coctail u księżny Gieorgijew, Warszawa 1971.
• Teoria fal, Kraków 1964.
• Ucieczka z ciepłych krajów, Warszawa 1968.
• Małżeństwo z Lyndą Winters albo Pamiątka po Glorii Swanson, Warszawa 1971.
• Party na calle Guatemala, Kraków 1974.
• Wielki romans w Bucharze, Kraków 1984.
• Mit Marii Chapdelaine, Warszawa 1985.
• Polonika zbierane po świecie, Warszawa 1992.
• Mickiewicziana zbierane po świecie, Warszawa 1998.
• Głos z szuflady, Warszawa 2002.
• Bulwar Wilshire albo Lądowanie w Kyzył Kija, Wrocław 2004.
• Błagam, tylko nie profesor, Warszawa 2015.