Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Jaskinia na Łączkach

Jaskinia na Łączkach
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Będkowska, Kobylskie Góry

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

20 m

Głębokość

12,5 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

310 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

30 m

Ekspozycja otworów

ku górze

Kod

J.Olk.I-07.04

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Łączkach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Łączkach”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Łączkach”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Łączkach”
Ziemia50°09′08″N 19°44′30″E/50,152222 19,741667
Strona internetowa

Jaskinia na Łączkachjaskinia w dolnej części Doliny Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Znajduje się w Łączkach Kobylańskich będących częścią wsi Kobylany w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów[2].

Opis jaskini

Jaskinia znajduje się w górnej części Rusnej Skały (Ruskiej Skały), w porośniętym lasem wzniesieniu Kobylskie Góry. Główny, soczewkowaty otwór znajduje się na pionowym pęknięciu skały o wysokości 5 m na południowo-wschodniej stronie skalnych ścian. 2 m wyżej jest otwór środkowy. Jest jeszcze otwór górny, od którego do jaskini po skalnych progach opada studnia. Zwiedzanie jaskini jest trudne; bardzo przydatne jest użycie liny do pokonania przewieszonego progu o wysokości 3,5 m. Do jaskini można się też dostać 10-metrowym zjazdem na linie z górnego otworu. Wejście otworem środkowym jest uciążliwe, gdyż wymaga pokonania zacisku[1].

Jaskinia powstała w późnojurajskich wapieniach skalistych wskutek zapadnięcia się wielkiego skalnego bloku do znajdującej się pod nim próżni skalnej. Na jej skałach brak śladów erozji i nacieków. Namulisko o dużej miąższości, złożone z dużej ilości gruzu, większych bloków skalnych, iłu, oraz śmieci, które od dawna wrzucano do jaskini. Są w nim również współczesne szczątki kostne, gdyż do jaskini wrzucana jest padlina[1].

Jaskinia jest mocno przewiewna. Ma mikroklimat nieco różniący się od zewnętrznego. Zimą wymarza, a śnieg utrzymuje się w niej dłużej niż na zewnątrz. Latem z jaskini wydobywa się zimne powietrze. Jest w większości widna, ciemne są tylko jej najdalej od otworów znajdujące się zaułki. Przy otworach rozwijają się mchy, nieco dalej na ścianach glony[1].

Historia poznania i dokumentacji

Jaskinia znana była od dawna. Po raz pierwszy wzmiankował ją w 1880 r. Gotfryd Ossowski, który na jej dnie znalazł kości[3]. Pierwszy opis jaskini sporządził Kazimierz Kowalski w 1951 r.[4] W czasie II wojny światowej okresowo chronili się w niej okoliczni mieszkańcy. R. Stachnik podczas eksploracji jaskini w 1991 r. znalazł w niej ludzkie szczątki kostne oraz rączkę do czytania Tory. Aktualną dokumentację sporządził A. Górny w sierpniu 2009 r. Plan opracował M. Czepiel[1].

W wapiennych skałach wzniesienia Kobylskich Gór jest jeszcze kilka innych jaskiń: Jaskinia na Łączkach Górna, Lej na Łączkach, Schronisko nad Jaskinią na Łączkach[1].

Przypisy

  1. a b c d e f Andrzej Górny, Jaskinia na Łączkach, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-05-06].
  2. Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-05-13].
  3. G. Ossowski. Sprawozdanie z badań geologiczno-antropologicznych dokonanych w 1879 w jaskiniach okolic Krakowa. Kraków: Zbiór Wiad. do Antropologii Krajowej, 1880, 4: 35-57.
  4. K. Kowalski. Jaskinie Polski, tom. 1. Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya